“Bouillonblokjes van ’t leven” Carine vertelt

20840623_594859597570053_6802516822402600832_n

Vandaag, vier jaar geleden…

Ik was nog maar enkele weken terug thuis na de ‘bedevaart’ die ik maakte om het verdriet van het heengaan van Milou te verwerken. Op deze reis ( het verhaal Après Milou) had ik in één van de hotels kennis gemaakt met een middelgroot schattig hondje. Een West Highland white terriër, een leuk hondje dat er toch wel wat stoer uitzag en me rustig benaderde om me in mijn verdriet te troosten.
Terug thuis dacht ik nog vaak aan dit hondje, want vlak voor mijn vertrek naar la douce France had ik via mijn dierenarts gehoord dat er een tienjarig Westie-hondje in het asiel was beland. Ik vroeg me af of dat oudje er nog steeds was. Misschien was hij ondertussen al geplaatst?

Ik keek op de website… en daar stond hij dan.. een beetje verdwaasd maar braaf te poseren om zich te ‘verkopen’ aan een nieuwe baas. 
Een telefoontje naar het asiel gaf me een duidelijker beeld van zijn achtergrond. 
De honden waren oorspronkelijk met zijn drie : twee Westie hondjes en een Mechelaar. De eigenares van de honden was gestorven na een slepende ziekte en de honden waren in de zorg gekomen bij de dochter van deze vrouw. Drie maanden lang verbleven de honden in het huis – verzorgd door familie en vrienden – en voor de jonge Mechelse herder werd een nieuwe thuis gevonden. 
Het huis werd verkocht en de Westie honden kwamen naar Canina, ons asiel te Essen, omdat Canina als één van de weinige asielen in Vlaanderen oudere hondjes aanneemt. 
Ceasar was acht, en Westie tien. 
Ceasar werd vrij vlug geplaatst. En dat maakte dat Westie het laatste stukje van zijn thuis zag verdwijnen. Hij sloot zich op in zichzelf en kwijnde langzaam weg… voor hem hoefde het allemaal niet meer.

En zo kwam het dat ik die vijftiende augustus – heel aarzelend – een kijkje ging nemen in het asiel. Het was een ongebruikelijke dag (feestdag), maar ik mocht toch een kleine wandeling met het verweesd hondje maken, dat tegenstribbelend met me mee ging. Hij keek telkens achterom naar het asiel en de dame die hem daar verzorgde. ‘Nu gaan ze me dàt toch ook niet afnemen?’ zag je hem verbijsterd denken.

Ik begreep dat dit wezen tijd nodig had, en veel liefde. 
Ik nam hem met me mee voor een proefdagje en tja… hij is hier nooit meer weggegaan.

Vanzelf ging het zeer zeker niet. Westie had een grote muur rond zich heen gebouwd, en had heus geen zin meer om zich nogmaals met hart en ziel aan iemand te gaan hechten. Hij was rustig, deed niets kwaad, maar leefde zijn eigen hondenleven. Kwam ik te dicht met mijn affectie, dan kreeg ik gelijk een grom. Ging ik wandelen met hem, dan trippelde hij onverstoorbaar mee met de eerste beste wandelaar die er wel leuk uitzag. We hadden geen band.

Na ongeveer een jaar van veel liefde en geduld, gebeurde er toch een klein wonder…
Ik kreeg een mini opstootje van de MS toen ik hier in gezelschap van enkele vrienden hout aan het stapelen was. Ik viel op de ziltige grond en was op dat moment heel kwetsbaar. Mijn vrienden droegen me naar het huis (in de kruiwagen!) en legden me in mijn bedje. Op het moment dat ik daar lag op die natte bosgrond, heeft mijn kleine vriend een klik gekregen. 
Hij week niet meer van mijn zijde en vlijde zicht lekker dicht tegen me aan. 
Die dag begreep hij dat ik hem nodig heb. Elke dag van ons verder samenzijn. Hij was er voor me en IS er voor me, sinds die dag. 
Een rots in de branding, een baken van rust en liefde. Wat bof ik met zo’n maatje.
Ik weet dat de klok tikt, veertien jaar is best oud voor een Westie hondje, maar ik geniet van élk moment samen. 

 

foto van Carine Schelkens door Margo Tilborghs van Carine haar facebook pagina gehaald

https://www.facebook.com/Carine.Schelkens/

https://www.facebook.com/profile.php?id=100011380537424

____________________________________________________________________________________

vandaag deel ik graag het verhaal van Carine, in augustus kon ik kennis maken met haar verhaal op de westieclub fb pagina.

het is een bijzonder verhaal, ook omdat ik het me perfect kan voorstellen. ook wij hebben een westie die het liefst ‘op’ ons komt liggen als ze voelt dat er iets is…

& Carine heeft een boek geschreven !

“Bouillonblokjes van ’t leven”

20953014_1974096232869487_2007519481770019526_n

ik zou zeggen, ga eens kijken op https://www.facebook.com/Carine.Schelkens/ om haar mooie verhalen van het leven te volgen, het is de moeite waard !

Aan Carine zelf, succes met al je verhalen ! ik lees ze met veel plezier en veel succes met je boekvoorstelling !

Hopelijk ontmoeten onze westies en wij elkaar eens?!

Advertentie

westie Fien

mcb_0663

ons Fientje komt uit een bijzonder nest, een westie nest met een groot een heel GROOT hart voor westie’s in Schimmert.

eind deze maand is mijn westie meid – mooi meisje – 6 jaar.

het is een wonderlijke reis geweest, een reis die we nooit zouden vergeten, nooit hadden we kunnen denken dat ons Fien op 9 september 2011 (op en koude regendag) in ons huis haar nestje installeerde dat er een jaar nadien een mirakel gebeurde.

toen ik contact opnam met Maria en Jo had ik aan de telefoon al een lang gesprek. nadien via mail om uiteindelijk een datum te hebben om een westie te mogen gaan halen.

de beslissing was genomen, er kwam een westie in huis.

ook hier! mijn tante had westie Max meer dan 10 jaar bij haar gezin gehad, Max heeft de liefde voor het ras bij ons aangestoken. en prachtige reu met een neus voor gezelligheid en vriendelijkheid.

haar dochter kocht westie Gucci een westie teefje met pit, maar weer zo intelligent en haar neus staat altijd naar ‘doen we nu iets leuks?’.

we hebben dus in onze familie een voorliefde voor westies en kinderen, ja kinderen!

kinderen, een mirakel ,was het in ons leven.

eigenlijk is het nog steeds een groot mysterie dat ik als mama nu kan schrijven ik ben mama kunnen worden nadat we ons Fien in huis hebben gehaald.

ze kwam in ons leven net nadat we een paar jaar ongewenst kinderloos leefde. vele problemen en behandelingen hebben we moeten ondergaan om tot het besluit te komen dat – zorgen voor – toch in ons sterk aanwezig was.

we namen ons Fien dus met veel plezier en liefde in huis. ze was ons kindje – ons hondenkindje – letterlijk

ik ging met ons Fien de deur uit zoals een kersverse moeder met haar baby naar familie, vrienden en kennissen.

het moedergevoel kwam sterk naar boven. ik zei tegen mijn tante – ik heb precies een moedergevoel, ze is net mijn babytje.

onze westie pup deed het al snel goed in ons gezinnetje, mee in de auto reizen geen probleem. haar staartje altijd snel kwispelend als we nog maar aanstalten maakte om te gaan ‘walken’ want het woord wandelen kende ze al vroeg, dus moesten we een schuilnaam verzinnen om onze plannen van de dag te bespreken.

nu ken ze die naam ook, soms heeft ze genoeg aan de broek die ik aantrek, dan weet ze al dat ze mee mag.

wandelen, dat hebben we veel gedaan, ik viel af, mijn gezondheid ging erop vooruit en ze had mijn moedergevoel zo sterk aan gestoken…

toch werd ik ziek, in de morgen misselijk en door de dag hondsmoe, het ging op en af. het nieuwe jaar kwam eraan ik werd wat dikker, euh, ik begon vragen te stellen. hmmm toch eens naar de dokter om bloed te laten trekken

de dokter belde me, oei je zwangerschapshormoon staat hoog !!!!!! heel veel uitroeptekens en nadien veel vraagtekens ?????? HOE KAN DIT ! niet erg zei mijn huisarts ik heb even met je gynaecoloog getelefoneerd en dit moet verder uitgezocht worden omdat er een vermoeden is van een schijnzwangerschap (mola zwangerschap).

de woorden gaan nu nog door mijn hoofd alsof ze gisteren waren. “donderdag 9 februari heb ik een operatie kamer ingeplant, kom naar mijn spreekruimte om 8 uur ” de gynaecoloog was er duidelijk niet gerust in, ze had zelfs iemand van een ander ziekenhuis laten komen die meer ervaring had met een mola zwangerschap.

de dagen daar tussen wist ik het eigen al. al waren de puzzel stukjes op de juiste plaats leggen toch niet zo eenvoudig – zwanger worden met langs rechts een eileider en langs links een eierstok, je moet het dus maar doen.

“het kan dus ook een gewone zwangerschap zijn, en dan is het niet te geloven !” had mijn huisarts gezegd.

het kleine pupje zag hoe ik mijn valiesje in pakte en wij vertrokken zonder haar die morgen op 9 februari 2012. ze mocht deze keer niet mee, ik gaf haar een grote knuffel omdat ik dacht…

zoals het altijd gaat als je het niet weet, een onderzoek volgt bij de gynaecoloog in mijn geval. met lood in onze schoenen gingen we binnen, even later zagen we iets…

“het is een vruchtzakje dat ik zie !” riep de gynaecoloog bijna uit, ze herhaalde het nog eens en toen ze me vroeg om even te kijken naar onze hevig springende baby in mijn buik dacht ik….

ons Fien heeft voor ons een mirakel in petto gehad !

“hoe is het mogelijk !” we hebben het samen in de onderzoeksruimte dikwijls herhaald, en toen ik zei heel droog, dat heeft ons Fien in de gang gezet, hebben we er heel hartelijk om gelachen.

onze zoon is geboren een paar dagen na ze voor de eerste keer in ons huis kwam wonen. september is en blijft voor ons voor altijd een maand van Hoop van Liefde en van wandelen met ons Fien, want door ons Fien achterna te kruipen is hij gaan lopen.

onze zoon liep voor het eerst naar ons Fien, nu gaan ze samen veel op ontdekking!

__________________________________________________________________________________________

ik bedank graag de kweker van ons Fientje uit Schimmert, het is een prachtbeestje voor zoontjes met pit !

ik bedank heel graag Marcelle Tomlinson-Hoefkens* die me veel uitleg heeft gegeven toen over een pupje in huis en me alle uitleg heeft gegeven die ik nodig had. * ik ga je nooit vergeten Marcelle – helaas in het begin van het jaar gestorven –

ik bedank heel graag alle mensen die het mogelijk maken om de jaarlijkse wandeling te organiseren en in goede banen te leiden! mensen met een groot hart voor westies

maar vooral bedank ik graag, Witse en Tommy voor het prachtige samen wandelen op de keiheuvel en vooral onze familie westie’s Max* en Gucci !

als laatste dankjewel voor Jo en Maria voor de 8 wekelijkse trimbeurten van ons Fien

 

 

 

 

 

1ste grote Westie trip Zeeland – vr FB groep –

1ste grote Westie trip Zeeland, eind april begin mei 2017

‘Ons Fien mag mee !”

Ja ons Fien mag mee op 1 week Camper reis.

We huren een kleine Fiat Ducato camper in Brecht. Op ons achterste plakt een stikker ‘huur me’. Verder hebben we een vaste plaats voor ons Fientje naast onze zoon die haar ‘bewaakt’.

Het plan was eerst Frankrijk meer bepaald Normandië , maar een gezondheidsreden brengt ons dichter bij huis ( als er iets gebeurd dan…)  we overnachten in Ouddorp Goeree Overflakkee. De eerste stop.

We hebben de Drive Inn camping van Klepperstee.

We draaien de camping op, staan aan de drive in automaat – VOLZET –

Op het internet gelezen van de Drive Inn camping dat – ernaast misschien ook plaats is en je – bij volzet – de andere camping Klepperstee te raadplegen.

Dat doen we, we staan voor de slagbomen en de gaan een telefoonnummer zoeken. We bellen, een kwartier later hebben we een plaats nummer 1.

Het is al donker aan het worden als we de elektriciteitskabel insteken met hulp van een buurman’s zaklamp.

Meteen merken we dat de camper echt krap is, het is weer wennen. Vorig jaar hebben maar 3 nachten is een soortgelijke camper geslapen, ook gehuurd. Ook met ons Fien naar Cape – Gris Nez. Het beestje voelde zich toen al goed, alsof ze het altijd heeft gedaan.

We dachten het nog – gaat ze het nog weten – ja dus, gisteren hebben we tamelijk wat gereden, en ze is zo flink geweest. Toen we gisteren in op de camping kwamen had ze meteen fans, onze buren kende ook een westie en waren meteen fan van ons Fien. Ze croste en sprong echt in het rond van blijdschap.

Al is het altijd vast moeten hangen aan de leiband niet zo vanzelfsprekend, in de camper is ze los als we staan. Ze doet het perfect, ze waakt goed en is op haar gemak. En vooral moe van het vele wandelen en spelen met onze zoon en de geuren die ze tegenkomt.

Vandaag staan we in Vrouwenpolder. Oranjezon. Meteen veel drukker, met wat toeters en bellen. Anders dan de rustige camping van gisteren.

Een fantastische plaats voor de natuurliefhebber en zeker voor de strand liefhebber. Een mooie wandeling naar het strand is echt een aanrader. En prachtig strand, alweer de honden aan de leiband, dju want soms kan ik heel gelukkig worden als ze even los mag lopen.

De wandeling naar zee, waardoor we door slenken stappen brengt ons naar een stukje strand waar ze heel even los mag. Ze springt en begint meteen te spelen, ze laat echt zien dat het dat is wat ze heel graag heeft. Even later gaat ze geen meter meer van ons weg, nestelt zich tussen ons in om uit de wind te liggen kijken naar onze zoon die volop geniet van het strand.

Nu na onze 2 de dag en derde nacht is ze uitgeteld en ligt ze te slapen aan mijn voeten.  Straks nog even een rondje en dan op haar slaapdekentje, waar ik ze morgen vroeg al kwispelend uithaal.

We blijven hier op deze camping. Oranjezon in Vrouwenpolder. Er zitten hier veel honden rondom ons, al is het wel verboden om je hond hier zijn grote boodschap te laten doen (?!) er zijn er hier wel veel…

Morgen opnieuw een wandeling, honden moeten aan de leiband, en dus kan het zijn dat we richting Oostkapelle rijden om ze eens een dag van haar leven te geven. Natuurlijk met alles erop en eraan voor de baasjes ook.

De dagen daarna zijn we in het duinen gebied van Walcheren – waar Oostkapelle en vrouwenpolder – een deel van zijn veel en mooi gewandeld.

We hebben de zang van de rugstreeppad vlakbij onze staanplaats gehoord, ja ja elke avond.

Elke dag, slapen, eten, rijden en wandelen met kleuter en westie het is een geweldige uitdaging. Het is goed gelukt op naar een volgende keer!

Samenvatting

Drive Inn Camping Ouddorp is dikwijls volzet. Vroeg aankomen is de boodschap.

Waneer de Drive Inn volzet is, naar de Klepperstee camping rijden, daar vragen naar een staanplaats.

  • Buiten openingstijden in Klepperstee bellen naar de nummer die op de receptie deur plakt.

Klepperstee camping bezit staanplaatsen met elzen haagjes. Een beetje privé is wel aangenaam.

Het sanitair is goed, gewoon de basis is aanwezig – vergeet je toiletrol niet mee te nemen bij elke beurt –

Er is een ruime plaats om afvalwater te lozen en water te nemen.

Wij hebben de buurt niet verkend maar ik heb wel gezien dat niet overal honden zijn toegelaten.

Oranjezon Vrouwenpolder is een goede camping voor ‘groentjes’ en ervaren kampeerders. Wij als groetje vonden de brede staanplaatsen we een goed idee, geen natuurlijke afsluitingen waar wij stonden (nr 509) maar die zijn er wel.

  • Wel maar beperkte staanplaatsen voor campers – mobilhomes –

Het sanitair is prima, een echte familie camping met peuter douche en baby badjes.

  • Douchen – wel in 6 minuten –

Het onderhoud is prima!

Met een hondendouche – bad – ! we hebben het wel niet gebruikt, ik heb het wel zien gebruiken – er zat een hond in die zeker 55X zo groot was als ons Fien – met een baasje in het zweet…

PRIMA ligging om met de honden te wandelen ! In het natuurgebied – waterwinningsgebied – zijn geen honden toegelaten maar de weg naar het strand is honden aan de leiband toegestaan.

Geen auto meer nemen voor een strandwandeling, want je mag niet verder rijden dan de camping zelf.

Strandtent is dinsdag gesloten en vriendelijk voor onze westie kwestie (je kan er zelfs hondenbrokken bestellen en water is altijd beschikbaar voor de hond)

& niet ver van Oostkapelle met het hondenstrand en een prima strandtentje – Berkenbos – met goede prijs kwaliteit verhouding voor de hongerige magen !

Opmerking

Oranjezon is groot, veel stacaravans en zeer geschikt voor families met kleine en grote kinderen. In de zomer is het er volgens mij heel druk en niet echt heel rustig (?!)

Aanrader

is ook om schelphoek eens te ‘bewandelen’ het is niet ver van Zierikzee met een parking, een restaurant en een frituur ! (de frituur kennen we, het natuurgebied ook, het restaurant niet )

& ja ook Scheveningen – de haven – Simonis kibbelingen en zeevruchten schotels – zijn een echte aanrader !

20170505_163626[1]
Fien (6 jaar) uitgeteld na de reis !

Westie kwestie

Westie kwesties het is een fantastisch ras.

Mijn tante heeft ons aangestoken. Ze had Max. Max is oud geworden en staat in een urne in haar kast.

Mijn tante kon echt praten met haar hond, ja dat kan je echt met een westie. ‘Max waar is je speelgoed appel? Dan keek hij naar de zandbak, en ging hem opgraven.’ Max is er altijd geweest in mijn herinneringen. Toen kocht haar dochter Gucci, westie teefje dat door westie Max en de dochter de perfecte opvoeding kreeg.

Toen het duidelijk was dat wij geen kinderen konden krijgen bestelde ik na een onderzoek een westie. In Nederland in Schimmert. Het was 9 september 2010, een regenachtige dag, nadien afgesproken met mijn  vriendin om de pup te laten zien.

Ik herinner die dag alsof hij gisteren was. Ik reed gespannen naar Schimmert, door Maastricht… Ik kwam er net op tijd aan, en kreeg eerst geen hond te zien. We hadden een gesprek van meer dan een uur over mezelf, het gezin, onze woning, onze toekomst, en de verwachtingen van een eerste hond.

Meer dan een uur, vragen en antwoorden, om uiteindelijk 2 teefjes te zien, ééntje daarvan begon meteen aan mijn oren te knabbelen, even later weer, ze koos mij…

Ons Fien kwam thuis aan!mcb_0663

Een klein fientje van bijna 4 maanden oud. Joepie ze had al een goede opvoeding gehad! ze wist al van ‘westie wanten’.

Onze lieve Fien bleek een hele zachte westie te zijn – perfect voor een ietwat onrustig baasje – ze is nu bijna 6 jaar en is een echte ‘softie’ westie.

Maar wat niemand voor mogelijk had gehouden is dat ik na een maand en een half pup opvoeding en verzorging, ik tegen de zelfde tante vertelde dat ze een enorm moedergevoel bij me naar boven haalde, alsof ze mijn kindje was. Ongelooflijk ! zei ik nog…

Ze is 9 september hier bij ons komen wonen, in december ben ik zwanger geworden van een mirakel. Op 8 februari hebben we geen Mola operatie ondergaan. We kregen een zwangerschapsboekje met de melding 9 weken zwanger uitgerekend 9 september…!!!!

Ik weet niet of ons Fien er tussen zit maar zwanger worden met langs links een eierstok zonder eileider en langs rechts een eileider zonder eierstok (ja soms moet je dit twee keer lezen) dat is wel heel erg uitzonderlijk !

Onze Joris is er gekomen en ons Fien heeft alles zo mooi gedaan, hij kroop de hond achterna al heel vroeg en deed zijn eerste stapjes op zijn 10 maanden om ons Fien achterna te willen lopen!

Ons Fientje ontpopte zich als een echte Joris honden mama, er was iets ze kwam ‘iets’ zeggen.Onze Joris heeft altijd ons Fien dicht bij zich gehad.

Nu sinds een jaar is ons Fien mee mama, ze is een perfecte mama voor jonge westietjes die vanuit haar kennel komen. Ze is bijna 6 en een perfecte leeftijd om jongen ondeugende westies te leren wat mooi westie gedrag is.

Vorig voorjaar hebben we van onze kweker – waar we om de 8 weken nog naartoe rijden om te trimmen – Joyce meegekregen, Joyceke was wat een onzeker hondje, ideaal om hier bij ons wat zelfvertrouwen te krijgen. Ook om leren om te gaan met een jongetje en poezen, dat is heel goed geweest voor Joyce – ze ligt nu tussen mijn benen – Joyceke zo boterzacht van karakter…

Nadien kregen we een jongere Sterre mee, wat een pracht karakter, Sterre is een deugniet, de tuin een heuse westie speeltuin, de kleren uit de wasmand, overal deugniet. Nieuwsgierig tot en met, in de kast uit de kast als ze kon. Ons Fien had in de begin veel ondeugend plezier met Sterre. Ik had er wel wat werk mee…

Jo en Maria gaven me een uitdaging mee, een hele jonge pup, Lovertje, oh mijn god wat een prachtige jonge reu. Zo klein, lovertje was ook echt een lovertje, wij hadden een aanpassing nodig, wij moesten hem leren buiten zijn behoefte te doen, ja dat was al lang geleden… Maar zo een lieve westie, hij kende me nog als ik een maand later bij Jo ons Fien liet trimmen, hij is toen gewoon op mijn schoot blijven zitten!

Sterre is onze favoriet geworden, haar karakter past perfect bij ons gezin! Sterre zit echt in ons hart.

En weet je wat prachtig is, Sterre en Lovertje zijn op training geweest om wedstrijden te lopen. Lovertje is nog iets te jong maar Sterre heeft dit weekend de hoofdvogel afgeschoten ze heeft prachtige prijzen gewonnen !

Jo liet dit bericht achter

“Esther, jou Sterre is vandaag zaterdag beste teefje met jeugd Cac. En beste jeugdhond geworden in Hoogstraten België geworden en had bijna beste van allemaal over de grote Champion geworden. Keurmeesters voorspelde haar een grote show carrière toe. Een eer voor de keurmeester om haar te mogen keuren vonden zij. Door 4 keurmeesters als beste aangewezen . Ben zo blij voor Sterre”

Ja mijn westie liefde is nog sterker gegroeid, Sterre is 3 x bij ons geweest, zelf toen ik goed ziek was heeft ze zich helemaal over mij bekommert als dikste westie knuffelaar. Ze was niet weg te slaan van me, toen. Sterre je bent een prachtige westie, tot snel meid.

Ik weet zeker dat Joyce die nu bij ons is, ook nog prachtige prijzen gaat winnen, ze heeft dat al gedaan, en is nu na de 3 x hier bij ons nog sterk gegroeid in – met ondeugende jongetjes spelen – en met een mama Fien spelen.

Die twee die kunnen spelen, mooi om te zien. Joycke komt nu ook goed knuffelen en weet dat ze op haar rug moet gaan liggen om heerlijke buikstreeltjes te krijgen…

Ja Jo en Maria van https://www.facebook.com/joenmaria.claassens.3

Jullie krijgen een verwende Joyce scheetje terug ! knipoog….

20170120_085835
zo zit ik hier nu ook !

 

 

waarom honden…

graag poezen eten lusten, en poezen graag honden eten…

in ons huis wonen op dit moment 2 westie girls en 2 oude poezen…

ons flora is een rakker die is moeilijk te fotograferen, maar dàt is wel onze poes die heel klagelijk kan miauwen voor honden brokken, terwijl onze logé westie kwestie heel heel enthousiast is als er poezeneten uit de kast komt!

hoe is dat toch mogelijk?

is het gras ook groener aan de overkant bij dieren?

deze morgen moest ik lachen, ik was de hondenbrokken aan het bijvullen en ons flora zat aan de keukenraam te eten, ze brak bijna ‘binnen ‘om aan de hondenbrokken te kunnen. Net de tegenovergestelde richting een paar minuten ervoor.

Joyceke brak bijna buiten om aan het eten ons Flora te kunnen….

allee !!!

over laatst heb ik ze met een mega verstrooid hoofd de honden poezen eten gegeven, en de poezen hondenbrokken, nog nooit heb ik zo snel lege bakjes gezien !!!

het gras ziet echt groener langs de overkant dus…

20161127_094653