Eén jaar geleden moet het ongeveer geweest zijn.

de hartkloppingen werden storend en werden meteen nefast voor mijn algemeen welzijn.

de eerste tekenen van een burnout waren er dus een jaar geleden al, een diagnose in oktober pas.

1 jaar later

NU

zijn ander halve maand ongeveer mijn hartritme stoornissen echt weer opnieuw een langere tijd weer normaal, en ze blijven ook normaal.

ik kom stap voor stap weer uit mijn burn out – al kan het ook vaccinatie schade zijn geweest – wie zal het zeggen…

nu een jaar later – vorig jaar was ik nu in training om mijn zaak op te starten – nu heb ik net mijn 6de en 7de boek geschreven – en heb geen zaak meer, kan ik zeggen dat die stress van een zaak op te starten niet snel meer gaat terug komen.

ik wenste als kind schrijver te worden, dat zal dus mijn leven worden de komende jaren.

nu een jaar later kan ik zeggen dat er serieuze knopen zijn doorgehakt en ik minder en minder ga vasthouden aan dingen die het leven niet toelaten – en die dus loslaten – en vasthouden aan dat wat er zich voor mijn ogen aan het afspelen is.

het lijkt naar buiten toe heel passief.

ik schik mezelf in een bepaalde levensfase – naar buiten toe –

in mijn leven is het iets anders, rijptijd is aangebroken.

ik ga er 50 worden dit jaar, en dat voel ik aan alles!

deze burnout is echt wel een burnout op alle vlakken in alle leefgebieden.

deze is een rijptijdsburnout geweest – wat ik niet kan transformeren laat ik los – is zowat de zin die ik hanteer.

Nieuwe maan en zonsverduistering 20 april 2023

ik heb mijn menopauze al een paar jaar achter de rug – heel plots – boem, nu zitten veel van mijn vriendinnen in die periode en het valt me letterlijk op wat ze met een – rijpe vrouw – nu bedoelen.

al die vriendinnen zijn ouder dan ik, en nu ik zo kijk op wat ik al heb doorworsteld met mijn lichaam, de menopauze en de lichaamsverandering en nu persoonlijk met mijn burnout weet ik dat de rijpheid te maken heeft met puurheid, zuiverheid, gezondheid, en éénvoud…

éénvoud…

back to nature

ik sta nu 9 maanden later de verf op de muren te schilderen die onze zoon gekozen heeft 9 maanden geleden, en dacht bij mezelf, hoe moeilijk is een kamer schilderen wel niet geworden voor mijn lijf – pre burnout – wouw hé ik heb mezelf nog eens lekker mogen tegen komen tijdens het schilderen van zijn tiener kamer, op alle vlakken, maar het is gelukt en hoe, op mijn manier, niks is er gewoon, maar het geheel klopt helemaal.

1 week geleden mocht ik van onze poes bij haar bevalling zijn van haar prachtige 4 kittens. een zeer intense prachtige verbindende ervaring die me zo veel dichter bij mezelf bracht en bij de natuur van het leven, wie heelde wie tijdens de bijna 3 uur durende bevalling?!

ik heb zondag ook mogen beleven dat nieuw leven ook heel fragiel is toen onze prachtige westie ook een kitten voor zichzelf wenste en toch in de kraamkamer was gewroet en een kitten te pakken had, die helaas stierf door de verwondingen van onze westie haar tanden.

dju toch – een klein diertje zien sterven terwijl mama poes likte en ik het voor haar in mijn handen warm hield en hartmassage deed bij de kitten – dat doe je dan ook gewoon zonder dat je het ooit hebt gezien of hebt geleerd – en terwijl de dierenarts opbelde – van wacht – wist je innerlijk dat het kleintje van 5 dagen oud door de verwondingen en het bloed geen kans op overleven had, toch riep ik leef kleintje leef!, terwijl ik het mee hielp overgaan…

verschillende werelden in 1 seconde voelen, heel beklijvend, en ook heel verrijkend.

ik schreef mijn laatste boeken over het thema dàt nu voor mij in mijn leven belangrijk is, energie, intuïtie, instinct, voelbeeld voelen, zien, kijken en voelen.

wel

ik ben de eerste week van de paasvakantie later naar zee vertrokken en vroeger terug gekomen, de zee is top, de sfeer is op.

rijptijd heeft het nodig gehad…

om te voelen waar de plaats geschikt is om energie te krijgen…

ik moest bijna IN zee gaan staan had ik het gevoel om mezelf op die plaats nog op te laden, het was op gebruikt, niet mijn plaats aan zee – al wist ik het wel ik wenste het nog een kans te geven…

vervroegd thuis gekomen

mannen het huis uit

poes komt me halen om te bevallen

ik was plots voor onze poes een poezen doula die echt nodig was voor haar…

hoe mooi kan het leven zijn op een paar meter in je huis.

hoe schoon is het dat je nu in je bed de kittens hoort als ze zogen bij mama poes…

zo schoon kan het leven dus zijn

ik ben nog niet vaak zo dicht bij mijn kern geweest als de laatste week, ook al zie ik tot de dag van vandaag nog veel af van de kitten die er dus niet meer is.

ze heeft nooit het leven gezien, alleen maar gevoeld – wat een prachtige beklijvende les voor mij…

dankjewel daarvoor lieve 2de geborenen…

dankjewel dat ik je mocht zien geboren worden xxx

toch

leven en dood het is een cirkel, het is het leven…

Dankjewel prachtige kitten, je was het mooiste lichtje in de afgelopen week…

xxx

tot drooms…