de burn -out zet zich nu ook fysiek door…

ja zo iets

ik kan nog wel lezen!

oef dat nog wel, ik kan nog net soep maken en beperkt boodschappen doen om gezond eten te blijven hebben.

dit weekend heb ik inzicht gekregen in wat me energie kost vanuit – mijn ego wil – en me te ver drijft van mijn – derde oog – sinusontsteking – en mijn sacrale en zonnevlecht – darmen en maag – is niet in balans.

mijn lichaam zegt – rust – punt amen uit –

elke dag iets doen en bewegen, rustig maar wel bewegen.

ja

dus zo ist – het kan ook een opstoot zijn van fybro – de koude doet er geen goed aan, dat weet ik en is altijd zo – & – de winter is altijd een lastige periode voor mij, nu wat extremer blijkbaar…

ik zit ook werkelijk in een overgang en een overgave.

letterlijk

wat ik de afgelopen 30dagen al niet heb onderzocht, verwerkt, aanvaard, in overgave heb losgelaten en de dualiteit niet heb opgezocht in situaties die voordien dat wel deden is ongelofelijk.

mijn lichaam wil rust.

punt.

het zegt veel en duidelijke taal.

ja, zo ist.

ik weet wat me te doen staat, het is niet de eerste keer, dus ik ga me eerst laten onderzoeken bij de huisdokter en dan weer langzaam opbouwen.

dit jaar is dus een overgangs-, en overgave jaar, heel duidelijk, het is ok ik neem de boodschap aan en ga in overgave.

dit jaar ga ik wel niet volledig stil zitten, maar wel herstellen en opbouwen.

het gaat een snuffeljaar worden, invoelen en onderzoeken bij welke uitgeverij ik ga aankloppen, uitzoeken hoe ik zzp’er kan worden in NL, mijn ideetjes voor een vzw los door mijn hoofd laten gaan en laten stromen – komt het dan komt het komt het niet komt het niet…

&

vooral komende maand nog even naar zee voor een week, de kraanvogeltrek afwachten, in de zomer weer naar zee.

hopelijk ook afsluiten van een serieuze stap – app van oma verlaten voor de zomer –

en dan weer een gekend nieuw avontuur opstarten – met de camper gaan reizen zoals we vroeger deden – eerste stop Lac du Der – kraanvogels, volgende reis 1 maand Spanje – buiten de schooltijd.

Ja wie nu zegt – he – hoe zit het met je relatie? – wel eerlijk gezegd het zal de tijd uitwijzen – ik sta er in ieder geval iets anders in – er beweegt veel langs alle kanten naar opnieuw meer vertrouwen, respect en verbondenheid en dàt is de grootste verandering.

we zien wel, ik laat het even open, met een burnout en een uitgeput lichaam kan je beter geen al te drastische beslissingen nemen.

en ja idd

zo ergens

wanneer een deur dichtgaat en de nieuwe deur nog niet in zicht is

geef echt aan dat tijd een belangrijke is – opladen – in stapjes aanvaarden.

het denken loslaten, het voelen omarmen…