sinds ik mijn cursus tarot ben gaan doen is er een – leven voor – en nu.

ik ga nooit meer terug naar het leven voor tarot.

alles waar ik van hou zit in tarot, het raakt letterlijk mijn ziel het is pure kunst.

kunst die raakt en een diep verhaal in zich draagt

telkens weer een nieuwe laag laat zien omdat nét je oog erop valt…

gisteren was ik weer op inspiratie tocht, mijn vatje was weer behoorlijk leeg en mocht dringend gevuld worden.

ik heb er een – kunstenaarsafspraak – van gemaakt en heb meteen ook mijn eigen kadotjes aangeschaft. die zaten al meer dan een half jaar in mijn winkelmand en er was weer een promotie!

toen ik betaalde dacht ik dju – alweer 3 decks tarot kaarten erbij – WHY?!

maar niet zomaar tarot decks!

toen ik haar voor het eerst tegen kwam, meer dan 2 jaar geleden, was het één en al herkenning en ik was vol bewondering – waauw! – hoe ze dat doet en zulke overgave!

https://www.kimkrans.com/

https://www.instagram.com/kim_krans/?hl=en

https://www.instagram.com/the_wild_unknown/?hl=en

https://podcasts.apple.com/us/podcast/the-wellness-witch-podcast/id1384009171?i=1000563545223

ik herken het omdat het verhaal van haar als kunstenaar ook zo herkenbaar is…

• ze heeft een lijstje diploma’s die hier zelfs niet bestaan, maar die je wel voelt in haar kaarten decks – ze weet waarover ze het heeft!

fotobron – https://www.pinterest.com/realwildunknown/ –

Gisteren

had ik al weer tranen in mijn ziel omdat het voor me echt soms heel moeilijk is om mijn bron van inspiratie en creatie kracht te vullen, ik ben leeg in mijn inspiratie bron en alles wat ik mee kàn pikken neem ik mee maar ik moet er heel veel moeite voor doen.

zeker nu na een bijzonder zwaar jaar – die jaren stapelen zich hier op – en een bijzonder zwaar financieel jaar – waar ik deze weken de laatste loodjes van moet betalen is alles wat er binnen komt meer dan ééns serieus afgemeten.

ik had tranen in mijn ziel, diep in mijn hart – dat huilt – zag ik het zonlicht weer komen omdat elke vorm van licht vanuit mijn hart zeer duidelijk het – licht – laat schijnen op dàt wat ik kan, ken en kan creëren.

de taal die ik spreek is blijkbaar zeldzaam, ik moet mijn inspiratie en soulfood halen vanuit kunst een goed gesprek aan zee, in de glazen rozetten van de kathedraal in Reims samen met mijn vriendin en de magie van mijn edelstenen en mala’s.

vriendschap van mijn vriendin glaskunstenaar Peggy die prachtige grote glasramen maakt in voor verschillende kerken in NL en fijne tekeningen maakt – die ze dan gewoon uit haar pen laat vloeien alsof het de normaalste zaak van de wereld is – om dan plots zichtbare wonderlijke – op afstand te bekijken – kunst van mijn zeevriend die een uitzonderrijk talent heeft – dat compleet anders is als die van mij, te mogen mee beleven.

hier thuis daarnet krijg ik een berichtje in mijn mailbox – het pakje is geleverd –

ik naar buiten, frisse lucht inademend weer naar binnen waar ik niet kon wachten om mijn kaarten uit te pakken.

een miniversie – want anders was het te duur – en twee promo’s.

ik deed de plastiek eraf, en opende de doos en meteen wist ik dat het juist zat, hop daar waren de tranen vanuit de onderbuik, tranen van herkenning en thuiskomen.

Waauw!

“may you always be on the inner guest”

Kim Krans

het kaartje wierp meteen het licht op de vlek die ik zo graag wil naar buiten brengen en die in me zit te springen om gezien te worden.

huilend en snotterend ging ik naar boven opzoek naar een zakdoek om mijn tranen weg te vegen en naar de maan te kijken in de lucht

ik keek en zei

dankjewel

Dankjewel om me dàt moois op mijn pad te brengen!

Het licht van de winter te laten schijnen op dat wat in de lente weer tevoorschijn mag komen.

ik keek en slikte het zoute weg, mijn onderbuik weet, mijn hart weet, mijn ziel ziet…

Dankjewel

Ik wist plots dat alles waarmee ik nu al 5 jaar bezig ben – ja Ka Sry bestaat binnen 2 weken 5 jaar al – en mijn studie in het Jungiaanse – de reis van de held – en mijn werk van de afgelopen jaren niet voor niks is geweest, het komt wel ooit goed, zei ik tegen mezelf, ik voel dat ik weet – alleen hier op de plaats waar ik woon en leef ga ik niet meteen gelijkgestemde vinden in de Sahara van groen – .

Ik weet het ik voel het

maar ik ben moe, diep moe, heel moe, uitgegeven is het woord dat erbij past – uitgepuurde uitgeholde uitgeboorde – moeheid…

Nu

kan ik alleen maar wenen om mijn hart te healen, het verdriet mag naar boven komen en zichtbaar worden, voelend voor mijn vingers, proevend voor mijn tong, het is ok zo…

het raakt de essentie aan in mijn ziel

ik krijg licht te zien!

en kijk

ik droom van de zee, ik heb ze nodig!

met zicht op zee – in mijn atelier – met een winkeltje vooraan – een woonruimte achteraan – dààr droom ik van.

zodat de taal van alles wat niet spreekt in woorden tot bij de mens kan komen om hem ook dàt licht te laten voelen.

Dàt

is waar ik zo graag voor ga leven!

in stilte – oorverdovend stil – in beeld, in mala’s – het universum ertussen in…