voetstappen

gewoon voetstappen

ik ben deze nacht veel verloren gelopen, heel veel chaos mensen en steeds in een stad op goede weg en plots andere richting en dan verloren lopen met vreemde mensen…

oh hemel

ik snap mijn dromen soms niet…

maar eigenlijk zijn ze nu heel normaal…

ik heb de afgelopen 2 dagen wonderlijkrijke dagen gekend.

Na 3 jaar mijn vriendin nog eens gezien – ja – zo van elkaar zien en alles meteen opnemen waar we de laatste keer gestopt zijn, gewoon van bij de eerste zwaai – héy!!!! – ma wat zie jij er goed uit! – We lachte en ik herhaalde wat ze zei tegen mij naar haar toe –

ondanks we diepe lagen van onze ziel op de tafel hebben gelegd, en echt de levens issues niet links hebben laten liggen is het voor mij – bij een wonderlijk drankje voor de winter – warme biologische appelsap met kaneel en gember – een voor en na dagje geweest.

Geen enkel moment getwijfeld en geen maar en och ja uit gesproken, gewoon zeggen wat er op je lippen ligt, op je hart zit en waarvan je hart en ziel van over loopt gewoon gezegd.

neem actie Elma!

neem actie!

Actie!

ik zat ik de auto – een uurtje rijden – langs Vlaamse omleidingen en binnen wegen – zakte alles wat ik mijn hoofd zeer rationeel nog bedacht was en waarvan ik dacht dàt en dàt en dàt – werd zo eens even na km 10 x 10 in mijn gezicht gegooid om na km 20 er door tranen uit te komen.

wel ik heb een uurtje gereden en die rit was genoeg om alles te transformeren naar mijn hart.

het hart huilt van diep van binnen, het is er eindelijk en het is goed zo, niets meer niets minder, veel diepe innerlijke rust voel ik…

ik ben mijn vriendin die ik al 18 jaar ken zo dankbaar!

hemels!

Love you!

Het verdriet is gezakt alsof het een groot inzicht is dat kilo’s woog en lag op mijn schouders, mijn bekken, mijn knieën en mijn voeten.

overal waar het niet paste

ik voelde het doormiddel van pijn, daar leer je eigenlijk niet rechtstreeks van, je gaat wel door de pijn heen ‘voelen’ maar toch als het een chronische pijn is zit hieronder een groot potje dat je toch niet echt gezien wil en soms kan worden.

toen ik dat ‘potje’ voor het eerst zag was ik op weg naar huis van de zee – bij km 100 ofzo… nog 150 te rijden…

Ik zag mijn potje – verschoot van de grote – ik wist het.

nu was het een kwestie van tijd!

• als je begint te huilen zet je aan de kant!

zei ongeveer 3 weken geleden mijn zeevriend

hij wist hét, ik toen nog niet.

wel gisteren was het zover.

straffe is mijn ogen voelde brandend aan, ik dacht echt oei ik moet naar de dokter, maar ik had geen tijd – met brandende ogen- deed ik mijn atelier open voor mijn eigen coach…

ik zei

kies! –

en ze koos een engelen roeper

het verhaal van mij en dat van haar komt eigenlijk samen – toen 10 jaar geleden bij haar – nu 10 jaar later bij mij.

mijn coach, wist er al jaren van, moeilijk gaat ook, alle kanten van de dobbelsteen zijn omgedraaid bij haar in de rieten sofa – ze kent mijn verhaal.

het verhaal van de engelenroeper is altijd een verhaal dat vanuit een gezamenlijke energie komt.

Jade – avonturijn – rozenkwarts – bergkristal –

&

een chakra armband als drager – carneool –

&

een pendel als thema – basis – sacraal – zonnevlecht

the wanderer van Aura Soma –

ja dus

de zwerver…

tarot kaart – 5 cups – over de brug stappen – naar het groot geluk –

de uren vlogen voorbij – het was magie! –

ze zei wat mijn vriendin ook zei –

ga leven Elma – laat het gebeuren! – LEEF! –

ik hoorde sinds lang wat andere vertelde over – LEEF! – het leven…

ik was dàt vergeten!

het voelde alsof ik mezelf zo erg had gestraft dat ik dààr was beland waarvan ik dacht er nooit in te zullen gaan leven…

ont-hecht – en ga leven!

ga leven!

De realistische vragen komen vanzelf – hoe komt het dat je ver weg wil van waar je nu leeft?

Ja

waarom?

Is het daar beter?

Is het daar beter?

een echo in mijn hoofd, vannacht ook chaos ik mijn droom.

Ja het is dààr beter! mijn hart spreekt ik heb zee nodig!!! Ga met mij naar zee!

mijn hart lacht!

maar hoe zeg je dat?!

ook al weet iedereen dat ik telkens weer al bijna 20 jaar lang als ik nood heb aan tijd voor te – ont-wikkelen – steeds naar de zee vertrek.

met de zoon jaarlijks bijna zelfs een aantal keer per jaar als ik de kans had, vluchtend bijna – nee idd vluchtend – ik ga hier geen doekjes om winden -.

het is die sterke verbondenheid met de zee dat ik als kind al had en ik zo gemist had, zo gemist in mijn leven, zo heel erg gemist, nu herinnert mijn hart dàt, dus ja ik ga!

ook al ben ik doodop, mijn hart weet het, huilt en heelt, mijn hart is …

ik ben op in mijn draagkracht, maar niet in mijn veerkracht!

de laatste twee dagen waren magie!

pure zielsmagie het hart wist het al sinds een maand, sinds een maand!

hoe schoon is dat!

Ok er is nog een lange weg te gaan, maar ok, ik heb de veerkracht en ik ga het stap voor stap aanpakken

en ja

mijn coach zei – je moet nog lang bekomen Elma – ik hoor het aan je stem!

Maar zei ze – heb vertrouwen – je hebt zoveel in je mars – deze magie – en ze wees naar ‘onze’ tafel – is geschikt voor iedereen – .

je hebt het!

vertrouw

en

don’t forget

nadien kwam ik binnen en wist

vanaf hier

ga ik verder!

dankjewel

fotobron onbekend – maar of zo mooi en veel zeggend – Namasté