Ok ik heb een lesje gehad.

ik ben aan het uithealen – ja – mijn lichaam is in een fase waarin ze zegt – het is ok – en is even heel lastig en stijf en is helemaal moe –

zo intens

zo tevreden

het is ok.

nu kan de verwerking beginnen, echt beginnen.

Mijn karma stuk (ik schreef vanmorgen in mijn dagboek) – ik kan nu achter de maskers kijken – die mensen op hebben – en weet zo mijn plaats te zien in hun beleving van hen naar mij – . Daardoor zie ik de essentie van de mens voor mij – ook mijn familie – die hun maskers lieten afvallen net toen ik eens mijn mond opentrok na 48 jaar en 5 jaar hartverscheurende ruzie met mijn moeder. Daardoor zie ik ook het familie karma dat doorgegeven is van meisje op vrouw, van vrouw op dochter, van dochter op dochter, nog steeds….

De maskerade in mijn gezin valt af, ook die van mij, omdat onze zoon perfect de spiegel kan hanteren.

Voor mij maar ook voor mijn man, mijn man kijkt en reageert met zijn gekende opvoedingsstijl ego en macht – ik ben de vader! -, ik doe dat vanuit duidelijkheid en kwetsbaarheid.

Voor mij nu op dit moment is het karmisch werk al bezig vanaf juli 2021 – dus al een hele tijd, intens en vooral tot in de essentie.

De vraagstukken worden helder, de oorzaak komt naar boven.

Ik heb de keuze.

Karmisch werk is altijd een heftig stuk. wanneer dat naar boven komt is het idd heel emotioneel sterk gevoelsmatig en deze keer weer zo herkenbaar van baby af.

fotobron PX

het ander stuk heeft er helemaal me te maken – onderbewuste stukken – laten je voelen wat het is om die te onderdrukken in het lichaam. – deze kan ik al vanaf kind afvinken –

onbewuste stukken laten zich zien in de dromen, mijn dromen zijn intens en heel vaak in een verhaal telkens opbouwend en meeslepend – vroeger beleefde ik vele oorlogen in mijn dromen, als ik wakker werd wist ik niet of ik nu had gedroomd of had ik het zelf meegemaakt – verwarrend was het ik liep er soms hele dagen mee in mijn hoofd – wat was dit?! – ik was er moe van en kreeg het onrustig gevoel maar niet weg – door de intense dromen – Nu weet ik natuurlijk waarom en kan ik mijn diverse dromen niveaus wel erkennen herkennen en een plaats geven.

die plaats van voelen, gevoelens, emoties en fysieke sensaties hebben een invloed gehad op mijn fysiek lichaam, nog steeds – wat neem je allemaal op Ilma – waarom draag je het mee?! – laat los, en deze morgen liet ik los, ik spoelde door en dacht – yes! – dàt is het begin van een einde en weer een nieuw begin.

bewust worden van het karmisch trauma is niet niks, hoe ik zelf daar een onbewust aandeel in had is ook niet niks – je moet durven kijken – recht erin en de moed hebben om alle stukjes op te rapen en een oplossing te creëren en er ook naar handelen.

hoe?

dat is meestal al lang laten zien!

of zoals bij mij, ik heb het meestal al even voordien opgeschreven.

JIJ WEET!

niet vanuit kennis, maar vanuit het hart.

het rouwen is dan puur rauw schurend schuurpapier met een draaisnelheid waarbij je moet opletten of je gaat je huid helemaal wegschuren zodat er steeds een litteken blijft en je eraan blijft herinneren dat je te fel, te snel en te stevig hebt doorgeduwd.

die ga ik deze keer niet herhalen!

ze herinneren me elke dag de life events die me overvallen zijn en waar ik nadien heel veel nazorg aan moet spenderen om ze te laten genezen. Littekenvlees en ontstekingsvocht laten genezen is een levenskunst in zelfzorg, op alle vlakken.

deze keer niet!

deze keer gaan ze bezegeld worden met een 2de tattoo daar mag je zeker van zijn! – een steenuiltje met zijn kuiken… – knipoog –

mijn gedrag op mijn karmisch trauma is nu bekeken eindeloos vermoeiend en creatief geweest.

niet te geloven wat ik allemaal heb gedaan om net dat trauma open te houden en er in te blijven kerven om toch maar resultaat te krijgen wat ik dacht te bereiken hiermee.

ik heb me meermaals energetisch gezien – aan de leeuwen gevoerd – en me laten opeten tot net de botjes overbleven waarmee ikzelf mezelf weer vorm en een leven kon geven waarvan ik dacht – deze keer gaan ze zien dat ik – puntje puntje puntje – .

nu doe ik dit niet meer.

dé kwetsbaarheid van de gewonde IK – is er niet meer – de oorzaak is gekend, het hart klopt het ritme vanuit de kern, vanuit de essentie – sterk – kwetsbaar – moedig in een bepaalde soort rust die bij me past.

IK ga wij gaan samen leven en beleven.

mijn lichaam en ik, mijn zoon en ik, mijn honden en poezen en ik.

fotobron PX

de schipper staat klaar om mijn land te zien, ik wieg mee op de golven van de zee, het is oké.

het is oké.

de volgende fase breekt aan, ik neem de tijd, tijd en de vrijheid op weg naar overgave en levensvrijheid in de ziel van mijn bestaan.

geen fantasie, wel werkelijkheid ook aardse werkelijkheid en veel processen – hoe schoon zijn ze de rouw processen van Elisabeth Kübler Ross – ik zit weer een keer voor de zoveelste keer in fase 2 – in return – omdat ik deze fases al vele malen heb gezien telkens een keer dieper en helderder…

Nu is er even rust, creatief verwerken van dat wat was, en daar na gaat evolueren wat is…

in de golven van de zee…

tot later op het strand

hand in hand