Ik ga eerlijk zijn, ik heb daarnet een healing gehad en er is een enorme boosheid naar buiten gekomen.

Ik ga nooit naar mijn healer om gewoon maar – wat te ondergaan – ik ga naar mijn healer om – samen te werken aan – samen te healen – aan…

Nu sta ik bijna helemaal in mijn kernteken – nieuwe maan & mijn boogschutter verjaardag – geen aarde in mijn horoscoop –

Nu heb ik ook relationeel veel dingen beslist en ben ik eerder op mezelf aangewezen. Zie ik duidelijk de wereld waarin ik heb geleefd, de te dichte grenzen en de beperkte vrijheden, geen mogelijkheden tot expansie, ontdekking en reizen.

Wat ik als puber heb overslagen komt nu naar boven met een snelheid om u tegen te zeggen – vulkanische aardverschuivingen en de daarbij verbonden erupties – .

Ik heb vuur – paardenkracht – half mens en pijl en boog – in mijn lijf – alleen maar geleiding – metaal en straalkracht. Veel vuur nu heel veel vuur … – sorry voor de mensen met wie ik nu communiceer en niet communiceer – ik ben heel intens.

Ja ik ben dus ook kwaad.

ik ben kwaad omdat mijn werk niet is gezien – wel ervan is gesnoept maar niet is gezien – ik ben kwaad omdat het alweer van dat is en alweer ik niet meer verder kàn omdat het financieel gewoon niet verder realistisch is! het IS geen realisme om als zelfstandige te gaan blijven roepen in de woestijn van snoepers en kijklustigen.

ik smeer daar geen boterham meer van. einde verhaal.

Ik ben kwaad omdat je nu op de markt van LUSTkennis op 6 weken je zo gezegd een opleiding kan volgen voor herborist waarvan ik weet dat een opleiding tot herborist een levensintentie is en de basis minstens 3 tot 4 jaar kost.

Ik ben kwaad omdat ik heel veel moeite heb gedaan in de illusie van schijn om het toch waar te maken wat in mijn ondernemers plan stond.

Ik ben kwaad op de reacties – zie ik wist het dat je dit ook weer niet lang ging doen! – & – wat ga je nu weer doen?!

Ik ga daardoor de relaties die ik heb – nu had – eens echt goed bekijken – en fuck dàs zeer confronterend!

shit seg – wat doet dees pijn, ik bruis over van de illusie van mijn verwrongen beeld van vriendschap.

Om meteen alles te laten vallen en te vertrekken naar zee om daar met de honden over het strand te gaan lopen met de armen wijd open!

OVERGAVE aan de vrijheid en de vriendschap zonder woorden, het zand en de aarde, de zuiverheid en de liefde, de liefde voor de vrijheid van mijn ziel, mijn leven!

en hier zit ik…

Wouw hé – dees is niet fijn.

Mijn werk als healer, mijn werk als kunstenaar – die ik nu plots zie en ik moet gaan boven halen in mijn 12 twaalfvingerige darm – is echt niet fijn!

NU

Ok

ik kan er niet tegen op – een oorlog in mezelf zal altijd aanwezig zijn – ik heb er te veel van geweten, leven op het scherpste van de snee, niet zichtbaar maar wel voelbaar.

Ik ben nooit gestreeld door het leven met een zwanenveer, wel met een verbaal woorden geweer, geen woorden stopte, geen wonden te zien, wel een oorlog zonder woorden.

Mijn healer nam me vast en zei – Ilma geniet van het aardse leven – pak het op en ga leven…

JAAAAA – de essentie van mijn leven is echt nu efkes in een zeeduinenhol kruipen als piet konijn – als haas in de duinen – naar mogelijk verhaal van de aarde kinderen – …

Toch wens ik even de boosheid te laten zijn.

Te zeggen dat je nooit kan leren op 6 weken tijd dat wat je normaal op 100 jaar nog niet helemaal onder de knie hebt.

Te zeggen dat je nooit een hogere bewustwording en vertaler kan worden door training na training te doen als je het niet integreert!

Te zeggen dat, en da en dat en dat…

Er is iets gemeenschappelijks.

Onderwaardering is ook een waardering vanuit iets naar niets.

De kunst is een kunde.

Maar goed – mijn woede van uit ongezien zijn is een karma stuk – mijn kwaadheid vanuit onzichtbaarheid behalve als het me goed uitkomt is een ondernemersstuk – ik ben immers een heel confronterende – tot op het bot – zeggende ‘coach’ als je me zo mag noemen.

Ik kreeg de vraag hoe het kwam dat ik mijn scherpte van deze week – niet uitte – op een bepaald persoon.

Het antwoord was simpel – het laten zijn en het laten leven – zonder iets meer en zonder iets minder.

Ik hou namelijk van mensen die – leven en laten leven – kunnen laten zien in alle facetten van leven en welzijn en niet welzijn.

Ik hou van mensen die niet wegdraaien van rauwe rouw. Die de mogelijkheden benutten die ze bezitten vanuit liefde zonder afstand. – de afstand overbruggen van 2.20minuten rijden – zonder enig probleem, niet fysiek maar in zielsverbondeheid.

Wat de tijd van de dag je laat zien is dat die eindeloos is, eindeloos maar niet grenzeloos.

Niet vanuit de horloge maar vanuit de zonnekracht, het maanlicht en alles ertussen in.

Ik hou van mensen die doen wat ze in zich hebben en niet van mensen die denken dat ze het doen maar het niet doen vanuit kennis en horloges.

Ach

wat is kwaad zijn, achteloos kijken naar dat wat er niet is en dat wat er was.

dàt is geen zinvolle bezigheid, wel een sensationele waarneming van verstopte darmen en een kunstenaarsziel in de 12 twaalfvingerige darm die zijn weg naar buiten weer opnieuw moet vinden…

Eén hergeboorte doet nu éénmaal pijn, zeker als dit een latere hergeboorte is die de lagen van de ajuin tot in de zachte nieuwe kern af heeft geschrapen.

Angst

overheerst, de woorden gaan uitgesproken worden, en ook niet…

Rationeel het leven bekijken en springen in vertrouwen…

Daarna zal ik het potje wel opentrekken, verder weg in de ruimte van de zee…

In alle rust.

Nog even – ik zit in de 2 fase – van de rauwe rouw – van de midlife ik weet dus waaraan ik begin…

In het oog van de storm.

Mijn bootje aan het versteviggen.

En nu varen…

fotobron PX