Zullen we nog eens afspreken?!

ik lach en zeg heel beleefd – hmmm – zeg maar een datum – ja is goed zegt ze ik stuur er wel een aantal door!

weken later kruisen per toeval onze wegen weer – oh ja Ilma – jij weet toch zoveel over puntje puntje puntje hé, ik heb dat meegemaakt wat is dit eigenlijk?!

Ik zeg daarop, misschien moet je eens een aantal datums doorsturen dan kunnen we dat samen met nog een aantal andere bespreken.

Ah ja ga ik doen!

Even later kruisen onze paden weer – oh seg dit is lang geleden – misschien moeten we eens samen gaan wandelen?!

ik lach vriendelijk en zeg – ja stuur maar een paar datums door!

En lach opnieuw…

natuurlijk komen we elkaar tegen en natuurlijk hebben we goede gesprekken en natuurlijk komt er de naïviteit en de hoop op beterschapsrekening in mijn gezicht als een boemerang terug.

ik las deze morgen een tekst op FB – van Jan Bommerez – en dit vat het allemaal samen –

“Wanneer je spiritueel begint te ontwaken, zal het goddelijke in je beginnen te duwen tegen alles wat onecht is in je bewustzijn. Het zal je onware gedachten, je vervormde beelden en alle andere aardse referentiepunten die je als ‘jij’ hebt geaccepteerd beginnen tegenwerken.” John-Roger, mysticus

Laat ik zeggen dat de afgelopen 6 maand de hardste de bikkelharde ondernemers les is geweest van heel mijn carrière – kostprijs – meer dan 4000€ –

Laat ik zeggen dàt net mijn spiritueel ontwaken mijn kracht is waar ik meer dan 10tale jaren heel intens aan heb gewerkt en dus ook evenveel geld heeft gekost – ik heb dat niet aan de grote klok gehangen – maar het is wel zo.

Laat ik zeggen dàt ik als spiritueel wakkere realistische en geoefende goed geaarde mens een SELF aan het ontwikkelen ben dat mensen graag hebben, heel graag hebben om mee te gaan wandelen, mee te gaan koffie drinken, mee te hebben in …

Ja mee te hebben in hun kring …

Laat ik zeggen dat ik dit met veel plezier deed, ik had hoop, en misschien dacht ik dat ik zo mijn netwerk ging vergroten door te geven, veel te geven, uit liefde en respect.

Laat ik zeggen dat de uren die ik hieraan bestede ook een grote levensles waren, altijd een stapje dichter bij mijn eigen groei en proces en een hemels gevoel van iemand te helpen inzichten krijgen is echt super leuk, echt waar…

Tot ik gisteren een gesprek had met de bank.

Dàn is het een ander verhaal.

Tot ik gisteren als een boemerang de rekeningen gepresenteerd kreeg van een burn out in het begin van mijn zelfstandig ondernemen met een btw nummer .

Tot ik deze nacht alweer grote knopen moest doorhakken die ik niet graag had doorgehakt – omdat ik zo mijn energie opnieuw moet steken in dat wat energie opzuigt – …

Deze nacht was een helse nacht.

Geen illusie bleef overeind – alles kwam als een boemerang terug van de – verkeerde keuzes die ik had gemaakt op – gezegdes van het ego van andere – .

Ja ik ga heel eerlijk zijn, tot op vandaag vecht ik niet meer als krijger, als leeuw, als condor, maar wel els de meest giftige schorpioen in de woestijn van het leven.

Alweer moet ik mezelf in de spiegel toe spreken – hou vol! – en lach om toch nog positief te blijven – de euro’s kan je nu niet meer inhalen – die sleep je mee naar de volgende ondernemersjaren in deze crisis die zich nog gaat doorzetten…

De schorpioen heeft gif gespoten, nog steeds niet naar buiten toe, maar recht in mezelf. Nee ik ben nog geen adelaar geworden, nog steeds niet in zicht, maar de weg er naar toe is wel ingezet.

De rekeningen zijn nog niet betaald, de tijd loopt, in mijn gedachten en gevoel is het eindeloos.

Net zoals het eindeloos gegeven waarop ik bots als ik zie hoeveel ik in mijn leven heb – gegeven – . Ok het werkt zo, ik ben een gever en ken daarin moeilijk grenzen, ja het is zo.

Misschien heb ik veel last van ” zal het goddelijke in je beginnen te duwen tegen alles wat onecht is in je bewustzijn. ” net omdat het onechte is gevoeld maar niet geloofd.

Onechtheid

je moest eens weten hoeveel onechte mensenjassen ik in mijn leven al ben tegen gekomen en waar ik zo nieuwsgierig naar ben geworden of hun ziel wel wist hoe onecht ze waren…

knipoog –

mijn nieuwsgierigheid is steeds een drijfveer geweest om – de mens – te leren kennen – mijn trauma’s zijn een drijfveer geweest om mijn ziel te leren kennen, mijn schaduwkant leren kennen is mijn drijfveer geweest om mijn SELF te ontwikkelen, mijn onderbewuste is een drijfveer geweest om het door mijn onbewuste naar boven te laten komen in het intuïtief reflecterend en luisterende kracht, mijn intuïtieve kracht is mijn drijfveer geweest om mijn bovenbewuste een eigenheid te geven en een mijn voertuig af te stemmen om er te kunnen mee werken, mijn energetische eigenheid heb ik niet moeten leren kennen, die herkennen is mijn drijfveer geweest om mijn SELF te integreren in alle levenspijnen op alle vlakken, fysiek en energetisch – spiritueel – in een levenslange levensschool en therapie vanaf mijn 17de.

om dan nog eraan toe te voegen dat ik heel mijn leven ben bezig geweest als autodidact op het vlak van mensen en gedrag en energetische communicatie …

Kijk

hoeveel is dit waard?

Wat de waarde van woorden zijn – wauw Ilma – jij weet zoveel – zullen we eens gaan wandelen! – jij hebt me goed geholpen! – is niet dàt waarmee ik als alleenstaande met een kind in de toekomst de boterhammen van mijn kind kan besmeren.

al ben ik daar zeer dankbaar voor, voor die woorden!

ik ben wel allergisch aan Nutella omdat deze pasta mijn energetisch kanaal helemaal toe stopt.

Letterlijk!

Kijk het is heel simpel.

Nu ik binnen een aantal dagen verjaar heb ik als zelfstandige een berg afbetalingen die ik kan inlossen maar met veel moeite en heel veel misserie erbij.

Mijn man slingert het me naar mijn hoofd als ik een belangrijk onderwerp aanhaal – één van uw frustraties is dat je het niet haalt om het in de wereld neer te zetten –

Ja hij heeft gelijk, ik heb een frustratie die had ik al als ik op mijn 13de mijn eerste werk moest afgeven over – complementaire – kleuren die ik perfect had uitgevoerd maar niet in de theorie van de complementaire – kleuren.

Ergens had ik mezelf verloren in de eindeloosheid van de kleuren mogelijkheden en had ik mezelf ‘laten gaan’ en dat waren perfecte ‘grijswaarde’ van rood, maar niet van de – complementaire kleuren’…

Ok

Ik dwaal af.

Wat is nu 4000€ als ondernemer. – zoals de misplaatste business coach zei – dàt haal je zo in als je met autisme op de markt komt!

Nog voor ik in de auto stapte werd ik zo misselijk dat ik volgens mij tegen 50km/uur terug naar huis ben gereden.

De grootste ondernemers les is – volg je maag! – gevoel…

Ik hing – en dat betaal ik nu nog steeds in schijven af…

De rest is gewoon vanzelfsprekend gezien heel normaal dàt ik die ondernemers fouten van 1000den euro’s heb gemaakt, ik heb geloofd, ik heb geloofd, ik heb geloofd dat mensen gingen doen wat ze zeiden, tot op de laatste dag voor ik de diagnose – uitputting kreeg -.

Ik stop heel de handel omdat ik weet, van hieruit ga je energetisch geen mensen ‘helpen’…

Ethisch gezien kan dàt niet, ook niet als je 4000€ in de min staat als beginnend ondernemende COACH hé.

NU 6 dagen voor mijn 49ste heb ik alweer een zeer moeilijk levensjaar achter de rug. Eén jaar waarin ik zoveel financiële tegenslag heb gehad dat het stukken uit mijn hart heeft getrokken om alle vlak.

Het heeft stukken uit mijn welzijnsniveau gehaald waar ik niet meer op kan terug vallen en gezondheidsgewijs er veel meer inspanningen voor nodig zijn, zelf levensveranderingen, voor nodig zijn om weer op mijn positieve te komen.

Ik kan je zeggen dat ik al sober leefde en nu op dit moment nog sterker de broeksriem moet aantrekken door dàt waarvan ik dacht – dàt ik het wel zou inhalen – ik heb een heel realistisch ondernemersplan gemaakt en is goedgekeurd door een ondernemersraad bij Unizo.

Een streep erover – fini – gedaan. investering voor de toekomst?! – we zullen zien.

Ik betwijfel het eerlijk gezegd, ik ben nu al 49jaar niet gezien als professioneel iemand, ik ga het niet meteen geloven als ik binnen x aantal maanden het x 4000€ ga terug binnen kunnen halen.

Het gaat alvast niet hier zijn, ik verlaat deze streek – daar mag je heel zeker van zijn!

Gisteren kreeg ik bericht van WP – uw statistieken van KA SRY mala makerij – gaan door het dak – ik keek ik had 40 kijkende mensen op de pagina – wat is een mala – . Ik zat minutelijk te wenen, de tranen rolde over mijn wangen omdat er geen enkele mail binnen kwam om effectief over te gaan tot aankoop van een KA SRY mala.

Wel kijken, niet kopen – Wel horen, niet luisteren – Wel meeliften, niet inschrijven -…

Dàt is de pijnlijkste les van de afgelopen jaren en nu hakt het erin, het is nu echt genoeg geweest.

“Het zal je onware gedachten, je vervormde beelden en alle andere aardse referentiepunten die je als ‘jij’ hebt geaccepteerd beginnen tegenwerken.”

Mijn aards referentie punten waren er! Met de nadruk op WAREN er.

Ik heb de afgelopen maand – vanaf eind oktober – gevoeld waar ik mijn referentie punten dichter bij mijn ware ziel moet gaan leggen om mijn SELF te laten herstellen en naar buiten laten komen.

Ik heb zoveel geloofd in het onechte van het ego – het ego van de verborgen agenda – van vele mensen.

• Ilma je verwacht té veel
• Ilma je bent te snel
• Ilma je weet zo veel
• Ilma we kunnen je niet volgen

Ach kom op!

echt waar!

als een kind van 10 me kan volgen, waarom niet de volwassen mens? omdat die niet buiten zijn eigen ego kan zien?

“Het zal je onware gedachten, je vervormde beelden en alle andere aardse referentiepunten die je als ‘jij’ hebt geaccepteerd beginnen tegenwerken.”

Dàt is een referentie punt dat zich nu opdringt vanuit het bewust onderdrukte.

Eigenlijk is het heel simpel.

Heel simpel

zei mijn zeevriend…

leg je hand even in de mijne – hij maakte een kommetje van zijn twee handen – ik legde heel voorzichtig – zelfs een beetje bibberend – mijn handen in zijn handen –

ik haalde bibberend adem, schokkend zelfs – zo angstig was ik – van een ‘mens’.

hij hield vol, ik hoorde zijn adem, ik ademde mee op het ritme van de ‘zee’…

eindelijk een normaal ritme…

ik voelde de tintelingen, ik ging in meditatie…

een prachtige ziel met 4 poten stond op van de zetel, ze liet zich zacht horen, ik voelde de energie van – vertrouwen – ze sprak – heb vertrouwen – ik huilde innerlijk, de tranen zaten potvast – ze liet een pootje zacht zakken op mijn knie – ik keek met dichtgeknepen ogen en ademende me zachtjes uit mijn mediatie en keek – ze ging zitten met de twee voorpoten de lucht in en sprekend voor zich uit – zei ze – dankjewel!

Dàt is alles wat er was, maar het was zoveel…

Dàt is mijn referentie punt.

Vandaag ben ik alweer zeer gelaten, eigenlijk voel ik me een klein muisje dat door de half volwassen huiskat net niet gepakt is geweest maar wel is gedreven naar het donkerste holletje van haar huisje.

Ik moet alweer een referentie punt om mijn welzijn en gezondheid te vergroten en te versterken of bellen wegens financiële redenen. Het doet fu*cking hard zeer, dààr mag je heel zeker van zijn!

En daarvan lig ik wakker, omdat het moed vraagt, voor de zoveelste keer verschrikkelijke kwetsbaarheid vraagt en weer een stuk van mijn eigenwaarde afhakt.

6 dagen voor mijn 49ste weet ik!

is er liefde vanuit de ziel binnen gekomen die mijn ziel nodig heeft – de kunst van zonder woorden praten –

is er schoonheid vanuit de krachtigste bron van het leven

is er vriendschap van hond naar mens, van mens naar ziel, van ziel naar ziel.

al is het fysiek nog steeds – trillend op de benen staan – en fysiek zitten de tranen en aanrakingen zo op slot – dat ik daar nog heel wat jaren werk aan heb…

toch

is het simpel!

Heel simpel