gisteren was een zeer bijzondere dag

soms kan ik een paar dagen na elkaar echt zo intens iemand ‘aanvoelen’ zonder ik weet waarom.

als ik dat 3 dagen na elkaar waarneem stuur ik een berichtje – bij goeie vrienden gaat het sneller

ook zo bij een krachtige vrouw die net in een nieuw huis is gaan wonen.

bijna een maand na haar verhuis zaten we gisteren op het terras en slenterde we gisteren in Postel rond.

de kruiden tuin, de kruiden winkel, kortom veel besproken in heel de dag, pas op het laatste besefte ik waarom!

waarom!

ik zoveel dagen aan haar had gedacht vorige maand rond deze tijd.

we spraken plots over – het bouw verhaal – en wat er allemaal misliep in het zelfde thema.

ik stelde een aantal vragen die ik in verband kon brengen met de intenties en de oerouders en bewoners van de grond waarom ze hebben gebouwd.

op het moment dat er een zeer belangrijk ‘verlangen’ naar boven kwam van de vorige eigenaars van ‘hun’ bouwgrond met hun kraakvers nieuw huis, voelde ik dàt mijn vermoeden er dus boenk op zat.

ik zat juist.

de flow was ingezet, het contact was gelegd met de energetische initiële verbinding van de vorige oerbewoners en de verkopende ‘eigenaars’ waar deze prachtige vrouw en haar man de grond van kochten.

wouw!

dit had ikzelf ook nooit verwacht, dat ik zomaar de energie van een grond kon te pakken krijgen en meteen de zielenboodschap en het verliesverdriet van de ‘vorige eigenaar’ ook meteen kon nemen daar op het terras in Postel – bijna 30 minuten van de plaats –

ik vertelde het.

en vroeg of we samen ‘het voelwerk’ konden gaan uitvoeren.

in de auto belde ik nog mijn vriendin die vroeg – wat ga jij doen? – een bouwgrond zuiveren! – ah ok! – ik stuur hulp!

even later stond ik met de krachtvrouw aan haar vers gezet huis.

kwamen de verhalen los die vast zaten op emoties van grenzen bepalen en afbakenen en van er gaan staan als eigenaars en het huis zien niet als werk en nog eens werk maar vooral van wonen en genieten…

toch werd ik getrokken naar 1 kant van het huis, de oprit, bijna recht tegenover de inrit van een klein kerkhofje.

ik voelde niet in op het kerkhofje, maar focuste me op de oerbewoners en de dieren van de grond…

oermoeders, zonen, en boeren…

langgevelhoeve, de bomen en veel intens labeur maar ook veel rijkdom.

oermoeder.

ok

ik neem het mee in stilte

dan trekken ze me naar een ingang, ze zijn met een aantal! ik zeg nog niets, entiteiten hebben veel plezier in het ‘zwembad’ en de heerlijke schuilplekken die net gecreëerd werden.

ik moet eigenlijk lachen, ik herinner me een ‘bar’ in een oude langgevelhoeve ook van een toenmalige kennis van me, daar wenste de entiteiten ook niet te vertrekken, ze hadden het daar goed, ik heb daar ook eens goed mee moeten lachen toen, tot verbazende blikken van de bewoners, die er toen niet meer mee konden lachen met die geluiden in de nacht…

dus daar stond ik samen met de prachtvrouw, ik liet ze gaan, ze moest stoppen als ze iets voelde.

dat deed ze natuurlijk net op die plaats waar ik als een magneet naartoe getrokken werd.

ik zag het op een afstand – uit elkaars energie – gebeuren.

– de achterdeur – was een snelweg geworden voor de zielen die niet wenste over te gaan en zich maar al te graag ‘nestelde’ in de verschuilruimtes van het nieuwe huis.

ik nam een steen, en net toen ik die in de hoeken van de deur legde merkte in een afgevlogen atalanta op. het beestje had zich voor de regen en de wind onder de dorpel ‘vastgehecht’ aan de muur.

wouw wat een prachtig teken van synchroniteit – ik wist, het zit goed!

we keken er samen naar en spraken de juiste woorden uit vanuit het hart, niet vanuit het verstand!

transformatie!

van oud naar nieuw!

het huis als een (trek)vlinder die daar een mooi leven had en nu terug mooi leven gaat geven – let eens op voor de waardplanten zei ik – ok maar dàt is een ander verhaal…

even verder weer een gevoelsstop – een intens verhaal volgt –

stenen werden gelegd, verhalen gedeeld, de werking van wat ik deed en waarom gedeeld en hoe je het zelf kan doen gedeeld…

kortom,

zo om de 2 jaar reinig ik eens een huis, nu een bouwgrond …

steeds heel bijzonder, en jawel het gaf rust zei de krachtvrouw…

en zo gaat het leven door, ik ben een ervaring rijker en het ging vanzelf, zonder twijfel zonder schroom, gewoon vanzelf!

naturel!

een heerlijke waarneming…

om nu te zeggen op naar meer?!

ja en nee, uitsluitend voor mensen die ik ken, dat wel.

en wat bijzonder is, ik had alleen mezelf bij. Niets van andere tools uitsluitend mezelf en mijn gidsen, en de hulpgidsen van mijn vriendin, het voelde heerlijk

op naar een nieuw avontuur!.