ik heb een omekron besmetting doorgemaakt.

donderdag mag ik uit quarantaine

ik heb het gehaald!

het was heel pittig!

mijn longen en hartgeklop voelt nog niet helemaal normaal…

ik ben zeker nog niet ‘de oude’

maar dat ga ik ook niet meer worden.

het is ook niet mijn wens.

ziek zijn is altijd een zuivering, wel deze is ook een zuivering…

opruimen en kiezen was deze.

mijn hart ging te keer als een wild beest, net op het moment dat ik dacht – ik vertrek naar het ziekenhuis – nam ik mijn mala en wist mezelf rustig te krijgen en vertrouwen te hebben.

verlaat ik de sarcofaag? of niet? nadien gaat het nooit meer het zelfde zijn…

en dat is het ook niet meer. je gaat aan de buitenkant niets zien, maar binnen in is er wel degelijk veel veranderd.

de weg is mijn weg die ik aan het bewandelen ben. al heb ik me wel bezig gehouden aan het feit dat ik echt wel iets aan mijn stress niveau iets moet doen. stress en overgewicht heeft een hele dichte co – relatie.

stress, wat kost me nu veel stress?

dat wat niet in mijn budget van deze maand en volgende maand zit, dàt kost me veel stress.

deze maand hebben we 3dubbel zoveel kosten dan er binnen is gekomen!

ja uitzonderlijk ik geef het toe!

• diagnose zoon en testprocedure over de 1000 euro
• bijkomende afrekening van de elektriciteit plots + 500 meer
• nieuwe rekening van elektriciteit + 100 euro in de maand
• garagekosten van onze ‘gekregen van oma’ tweede auto + 800
• mijn cursus aura soma + 600
• dokterskosten 70 ongeveer

zoiets ruw weg gezien

weet je

er kan heel veel geschrapt worden!

• mijn trainingen
• de tweede auto
• het stopzetten van hospitalisatie verzekeringen
• het stopzetten van pensioen betalen
• het stopzetten van
• en van…

wat er overblijft is robotachtig …

wij hebben nog veel geluk! we leven met een gezin van drie in een huis dat voor vele een zeer klein huis is. laat ik zeggen dat ons huis net – een uit de kluiten gewassen tiny house is – groot is het niet, ruimte errond is er wel, natuur is er en ruimte is er. dàt is ons geluk!

we hebben geen auto op lening, niet van de baas, alles van onszelf en daar hebben we zeer hard voor geknokt en ook een beetje geluk gehad.

we hebben geen voordelen van mijn man zijn werk, want daar doen provinciebesturen niet aan, en ik heb een pre die zwaar heel zwaar belast is.

mijn gezondheid vraagt elke dag hopen energie, want anders kan ik niet doen wat ik doe en mijn gezin vraagt ‘een andere aanpak’ in een hele brede zin.

stress is er altijd geweest in mijn leven. anders dan het gemiddeld opgemeten coëfficiënt waarmee ze het stressniveau vergelijken.

dat weten we, ik ben me daar zo erg hard bewust van dat ik er al heel veel jaren ook heel erg hard aan gewerkt heb.

het vraagt tijd, aandacht, inzet en doorzettingsvermogen en veel geld heel veel geld aan training, therapieën – mentaal en fysiek – en veel zelfwerk.

nee

je krijgt niets zonder niets te doen.

er is veel gewerkt waar geen – loon – tegenover stond. innerlijk en fysiek werk is soms veel dieper en intenser dan op de werkvloer staan maar is niet betaald geweest in mijn geval. ik heb het nooit erg gevonden dat ik daar – geen loon – tegenover zag komen, maar ik heb zo hard gewerkt om te zijn wie ik ben vandaag.

toen ik daar lag te zweten en te zuiveren kreeg ik natuurlijk weer heldere dromen. altijd heb ik dat als ik zo ziek ben…

de heldere dromen waren een wake up droom, in dualiteit dan nog.

dàt is er, dat is er nog niet en dàt kan er komen…

dàt is er…

ik hoorde mijn man vloeken als hij de mail met het voorschotfactuur van mega – door een groepsaankoop aangekocht via de provincie notabene – bekeek, oh hemel wat gebeurd er dacht ik…

niets

kon het me toen schelen, ik was bezig met mijn omekron overlevingsinstinct

maar eerlijk waar hoe is het mogelijk ano 2022

na het overleven van de omekron zag ik 122 berichten gemist – met foto’s en filmpjes van truckers en tractors – via telegram. ik keek en bleef kijken, ook van de lege winkelrekken nadien…

dualiteit

dualiteit ten top

ik weet het, wanneer de ongelijkheid toeneemt neemt het protest ook toe, wanneer het protest toe neemt gaat de budgettaire balans uit evenwicht en gaat minutelijk ALLES duurder worden!

actie en reactie, zo simpel als wat.

ik heb geen oordeel over dat wat ik zag dat het goed of slecht was, ik heb alleen zicht op de rekeningen op onze keukentafel en de keuzes die genomen moeten worden.

maatschappelijk gezien komt er een tegenbeweging – nog meer inzetten op verkopen en efficiëntie zonder omkijken naar de humane ethiek – zonder om te kijken naar het klimaat, de omgeving waarin het leven zicht tot rust kan laten brengen.

ik heb daar alleen een zicht op.

dàt is mijn realiteit.

net nu het begon beter te gaan – dat we meer dan 6 jaar hebben gewerkt om uit de financieel zware verbouwingen – met de duurzaamste materialen die we ons konden veroorloven – en onze zoveel gezondheidscrisissen en pech in alle mogelijke vormen van rollende voertuigen – gewerkt hebben, net dàt wij na jaren bewust werken aan beterschap net dàn komt er een hardere noot om te kraken waar je geen enkele invloed op hebt dàn – overleven –

dàt is het gezin dat we zijn. het balansgezin noem ik ons gezin – het is er op of er onder! –

in mijn hart en ziel kan ik nog heel veel bezig zijn met healing en vragen aan de engelen en het universum de realiteit is de realiteit.

de rekeningen zijn er. punt amen en uit…

ik heb gisteren de stap gezet om verder te denken en nu eens echt gaan zorgen dat ik een verstaanbaar diploma bij heb waar ik iets mee kan doen in de maatschappij als het nodig is.

al is het maar – omdat financiële impasses dikwijls tijdelijk zijn – voor mezelf te zorgen om de tijden die moeilijk zijn te kunnen overbruggen zonder al te veel stress.

ik ga dus vanaf volgende maandag weer 1 dag in de week naar school voor een officieel diploma en dat voor 1.5 jaar.

intercultureel werk

dat gaat hem worden.

een mooi verlengde van dat wat ik al jaren doe, een mooie uitbreiding naar de toekomst.

want eerlijk

veel gezinnen zoals wij ga ik daar ook ontmoeten in de toekomst.

want het is zoals omekron en je hartkloppingen – er op of er onder –