https://www.bbc.co.uk/programmes/b0c1ngds

Het land waar we niet in leven…

Laat ik zeggen dat kunst in mijn celgeheugen zit.

Nee niet de kunst die we kennen, nee de kunst van de natuurlijke expressie van de mens.

Nee niet de kunst van de natuurlijke expressie van de mens, maar wel van zijn omgeving.

Nee niet de kunst van de natuurlijke expressie van de mens en zijn omgeving, maar wel van de dieren die leven met de mens die zijn handen bespuwd in de diepe grotten van het bestaan…

Ja

dàt ist

ik leef in een wereld – een land – waar ik leef met het gevoel dat de kunst van het leven in ons hart zit!

in het kloppend hart van alles! ALLES !

de verf waarmee ik schilder is niet de verf die we allemaal kennen!

de verf waarmee ik schilder is het – bloed – van het leven.

Nee – niet het echte bloed, maar wel het spirituele bloed.

van mens

van dier

van de aarde

van het hemelse

of laat ik zeggen dat kunst voor mij iets iets dat – grijpbaar in het hart is en zichtbaar is – door je ogen dicht te knijpen – en te projecteren op de ziel, de poort.

de poort van je ziel, dat je hart doet versmelten met je eigenste universum.

dàt

is voor mij kunst!

de meest éénvoudige strepen, stippen – dots – die vormen krijgen door stenen, houtskool in de mond, ritmisch uitgespuwd in een klein openingen van je getuite lippen.

dàt heb ik nooit geleerd!

de handen, de ogen, de mond en jawel

de adem!

zo getuit dat de adem ritmisch op en neer gaat om de omtrek van de handen te laten zien en de hand van de markeerder de laten verdwijnen onder het pigment in de mond het speeksel en je hele lichaam op de rotsen van het leven…

open en bloot

je kan er zo naartoe…

het zegt meer dan wat ook

ik leg de boeken neer die ik lees over elke spirituele weg waarnaartoe ik ga…

en leg mijn hand op mijn wit blad

mijn ziel bloot

en spuug mijn eigen pigment op de boven palm van mijn linkerhand uit tot de schaduw van mijn leven ontstaat.

Dàt!

alleen dàt is de essentie!

om nooit te vergeten!

dàt

Altamira