meer dan een maand geleden al werd ik ‘aangeraakt’ door zeemist

toen na een tijdje in de mist te staan besefte ik dat dit een keerpunt voor me zou zijn.

een keerpunt – het beroemde aanraakpunt – het universeel oermoeder gevoel was aanwezig – ik stond daar op het strand van Bredene met ons Rozie die ook niet ver van me weg ging.

de mist was dik en het rook helemaal rondom me naar zee, algen en ochtend.

zeemist ik kende het toen nog niet, het is pas een week later dat ik door een vriendin die aan zee heeft gewoond zei – weet je wat ook heel bijzonder is, in de zeemist wandelen! – dus toen wist ik dat het bijzonder was.

ik voelde heel duidelijk dat dit een keerpunt was.

ik voelde mijn energie veranderen, mijn zintuigen kwamen open en ik werd één met de natuur om me heen.

ik werd aangeraakt – zei mijn healers vriendin vandaag, nadat ze mijn zeemala ontdekte rond mijn linker pols.

een bijzonder moment in je spirituele universele groei

dàt wist ik!

dat had ik al gelezen

maar eerlijk ik denk altijd dat het bij iedereen gebeurd behalve ik omdat ik idd altijd denk dat ik nog zoveel moet leren om inderdaad deze beleving waar te mogen nemen.

magie

dat was het, één en al magie, ik de hond in de vroege morgen in de zeemist.

aangeraakt worden is een echt aangeraakt worden door moeder aarde en de universele oermoeder die je ervaart in de magie van het moment.

ik heb daar mijn angsten los gelaten en het ging plots zomaar!

in de mist gaan wandelen op het strand met de speciale koude en geen echte koude zand onder je voeten, het zand dat enkele uren daarvoor met water overspoeld was, dat voelen is echt wel helend en zeer aardend.

in de mist het strand op gaan waar je amper een halve meter ver kan kijken is zeer beklijvend in het begin, het vraagt veel vertrouwen dat jij in jezelf hebt om echt te gaan wandelen in de mist…

aarzelend in het begin maar toch in volle bewustzijn om – mijn moment te nemen – in mijn gouden uurtjes – van de hele vroege morgen – begon met een lichte verwondering en spanning zoals bij een kind dat vandaag iets heel bijzonders gaat doen wat hij/zij nog nooit heeft gedaan.

ik nam mijn moment met een grote lach omdat ik wist dat dit mijn magisch moment ging zijn en jawel ook een moment in mijn groeiproces dat een ‘feestje’ in zich droeg.

ik was er heel bewust van, ik heb mezelf ook heel stil en speels gehouden en ons Rozie voelde dat ook zo aan.

in de tarot staat een hond voor de overgang van het leven hier en nu naar een leven en verbinding met het universum. de hond staat voor die overgangen. Ook voor het trouwe en voor het waakzame van het leven.

ik kan je zeggen dat het plaatje helemaal klopte.

op een bepaald moment draai ik heel zachtjes rond, ik begon in een cirkel te stappen en zag alle kanten de zeemist en de contouren van de duinen met de ruis van de zee die gedempt was in mijn oren.

de wereld, het strand en de zee was gewoon even van ons met twee.

en gewoon, alsof het normaal was liet ik al mijn angsten los, alles!

ik lachte en zei, dankjewel

nu ben ik nooit meer alleen!

ik voelde mijn hele lijf zich vullen met gelukzaligheid, ik voelde me vullen met geluk!

ik lachte en zei duizend maal achter elkaar bedank bedankt bedankt…

en liet alles los wat ik wouw loslaten.

ik stond plots dicht bij een gele boei met nummer 6 op of 9 zoals je wil…

ik lachte ook met deze beeldspraak, want geel staat voor heel veel!

ik wist meteen dat mijn geluk nergens anders lag dan in de natuur, in de ochtenden in de natuur.

daar verscheen de zon, door de mist…

ik stond perplex

ik opende mijn armen, deed mijn ademhaling via de buik, zette mijn voeten in het zand, deed mijn ogen dicht en stond daar helemaal één te zijn met heel de omgeving en de wereld rondom mezelf.

voelend dat ik niet alleen was en vreugde rond me van leermeesters die niet zichtbaar waren maar zeker van ‘mijn’ oermoeder.

de zon bleef, ik fotografeerde en maakte een filmpje …

ik bleef zo verwonderd van alle waarnemingen…

ik wist ook meteen dat dit voor mij een zeer belangrijk moment was in mijn leven – voor – en – na – ik ging als een lichter mens – innerlijk – verloste – vrouw.

toen er meer mensen kwamen en de mist wat verminderde vertrok ik, nadat ik die plaats in mijn aardse ziel bedankt had dat ik deze werkelijk mocht waarnemen.

onderweg op de brug zag ik nog een juni kever die mijn moment nog versterkte.

in het appartement aangekomen zag ik dat ik bijna 4 uur was weggeweest !

de tijd bestond gewoon niet…

dàt vertelde ik terwijl ik het uitlegde via mijn mala.

mijn vriendin zei, Esther hoe bijzonder is dit – je bent aangeraakt –

hét belangrijkste is de natuur voor jou!

de natuur, ons en onze hond

en natuurlijk de magie!

en verder is het zo leuk om deze mala met deze beleving nog steeds dicht bij mij te dragen…

elke dag van de week…

& eerlijk, nadien zijn er super veel magische zeer essentiële waarnemingen en gebeurtenissen geweest die alles in verandering zetten en een substantiële verschuiving neerzetten in mijn leven maar ook in andere levens van bijzondere mensen om me heen.

of hoe een aanraking een wereld van éénheid en bewustzijn kan scheppen.

vanuit dankbaarheid

Namasté

zeemist