Here we have an octopus sleeping and, biologists believe, dreaming. We normally understand that octopuses use their ability to change appearance for camouflage, but it actually goes much further. These octopods communicate through these changes in texture, color, opacity and reflectivity. They are creatures that take their communication to the realm of frequency representation, transmitting vibration instead of our symbolic language. A super interesting communicative mode, as it endows these cephalopods with a very high expressive capacity. So we could say that octopuses carry their mind on their surface, their thoughts are vibrations through their geometry and, thus, they are creatures unable to hide their emotions… unless they correct their grimace by extruding their ink jets, thus creating a kind of private dimension in which to hide their expressive moment. It would be amazing if we could apprehend our mental universes in this way and perhaps if at some point in our evolution we reconnect with our genetics, which would be logical, we can add this gifted expressiveness to our communicative ability.
De grootste uitdaging van de mens is de integratie van geest en materie.
De geest (vuur/lucht) wil opstijgen, weg uit de materie.
De materie (aarde/water) van haar kant is neerwaarts gericht.
De transformatie van de energie gebeurt in dat spanningsveld.
Marion Woodman, Jungiaanse therapeute en auteur
ik ben nu 1 maand aan het schrijven, alweer, ik deed het nog al eens een keer, maar toen een aantal maanden aan een stuk – over autisme – en daar wil ik het graag in de toekomst op een andere manier over hebben.
ook daarover ben ik een boekje aan het schrijven HAASS’t onzichtbaar dat uitkomt als de tijd er rijp voor is. ik heb daarover nog eerst wat schaduwwerkt te doen want ik ben nogmaals zeer ontgoocheld in de ‘gewone’ hulpverlenende banaba’s in een diagnostisch centrum –
ik ben een maand aan het schrijven vanuit ‘mezelf’
– ik zoek niks op in ga niks bijleren, en dàt is nieuw voor mij.
anders dacht ik – ik ga schrijven over dàt thema en begon ik als een gek te lezen en te studeren, en kwam er niks op echt schrijf papier – wel een flexibel mapje vol geschreven studie werk – dat bij de andere flexibele kaftjes belande – op kleur gerangschikt dan nog – geel paars groen – elke kleur een thema voor een boek
ik heb dat zo geleerd in een training over – hoe schrijf je een boek en hoe maak je je story planning en story archetype lijn – en onderwerp…
ik schrijf geen fictie, ik schrijf educatieve beelden boeken.
dàt is alles wat ik heb geleerd in mijn kunstopleiding en waar ik graag voor opsta en mijn hart en ziel in actie zie in – één geheel –
dàt is wat ik ook kan doen zonder al te veel geld kwijt te spelen.
De grootste uitdaging van de mens is de integratie van geest en materie.
dàt ben ik dus aan het doen en het vraagt veel zelfonderzoek, voel werk en herleeswerk, een leuke intense uitdaging, waar ik niet in valkuilen mag trappen maar sterk gericht op de essentie en de zuiverheid moet houden die ik nu ken en kan transformeren.
op deze dag vorig jaar is mijn eerste kinderboek in mijn brievenbus beland, dus jaar later is de volgende er pas gekomen, dus ik doe wel wat aan voel en denk werk, maar ik schrijf ze meestal als ik een vraag hoor vanuit het collectief gestuurde universele vraag naar…
een integratie dus van mijn ‘geest in de materie’.
maar nu komt de volgende stap
De geest (vuur/lucht) wil opstijgen, weg uit de materie.
De materie (aarde/water) van haar kant is neerwaarts gericht.
zeker met dit boek – het vervolg op mijn nieuwste kinderboek – deze voor volwassenen – is het als schrijver al – in het NU van elke dag – het afwegen van – de materie versus de geest – of de vraag;
wat beschrijf je NU
wat beschrijf je niet in het boek – en schrijf je in een neven boek voor mezelf
wat raak je aan en vul je later in in het vervolg – ja de geest komt na dit boek –
wat steek je in de diepvries omdat – de tijd er niet rijp voor is –
van hoge energie en mijn universums verbinding – naar de materie HIER EN NU – klaar, punt komma.
dan ga ik in het collectieve is polsen waar we staan en dan moet ik uit mijn kot komen…
en natuurlijk is er dan altijd synchroniciteit – altijd komt het op je bord als je er nog iets van moet leren! – dus ik mocht dus gisteren door een sessie met mijn vriendin/concullega nog eens zo mooi meemaken waarover het ging en niet tot besef kwam, en waarover het niet ging en wel gevoeld werd – wat is dat nu met de energie?! –
ik verschiet dan telkens opnieuw, het raakt mijn schaduwkant – want ik heb zoveel mogen beleven van mijn therapeut die me niet pamperde in mijn schaduwkant werk, dat ik daar heel veel ervaring en kennis heb over op gedaan die ik niet kan wegsteken als er een meerwaarde kan geïmplementeerd worden in de behandelingen van kinderen en tieners en volwassenen binnen hun praktijk.
dus
De transformatie van de energie gebeurt in dat spanningsveld.
dàt is een groot ‘veld’ omdat ik zowel persoonlijk een bericht kreeg dat het zo herkenbaar was – ik ik bij mezelf meteen ging voelen en ging twijfelen – of het wel juist was allemaal – en net voor ik ging slapen het nog eens ging herlezen…
&
ik kreeg een bericht van – welk diploma heb jij? – om vlam in mijn schaduwkant terecht te komen en als dit 1,5jaar geleden was gebeurd had ik nu minutelijk gestopt met schrijven aan mijn boek waaraan ik nu aan het schrijven ben omdat ik dacht;
ja wie ben jij eigenlijk?!
ja wie ben ik eigenlijk?!
als ik dat voor mezelf weet is het goed niet?!
ik droomde vannacht dat ik een kind op de wereld zette – een meisje – ik gaf ze de naam BLOEM mee
volgens mij zegt het genoeg niet?!
kijk voor mij is het heel simpel, mijn ego doet er niet toe – misschien moet ik foto’s trekken van mijn boeken want zoals mijn collega het zei – waar kan ik ze kopen?! – nee nog niet dus – omdat ik eerst zelf – of mijn eigen uitgeverij begin – wat een droom is – of wel zelf naar een uitgeverij ga stappen – en ik weet al de welke…
als ik een ego had – dan had ik er al 20.000 euro tegenaangesmeten en had ik ze in zelfdruk laten gaan en nu staan te roepen – kijk eens –
dàt is niet mijn doel NU.
&
De grootste uitdaging van de mens is de integratie van geest en materie.
dit thema, daar werk ik mee in al mijn boeken…
kinderen kunnen dit vanzelf, en dàt proces is zo boeiend dat ik me daar nu in verdiep, hoe komt het dat kinderen dit vanzelf doen en hoe kunnen ze die waarde van dat alles wetende en voelende in de wereld neerzetten, dàt is mijn doel van mijn werk NU…
dàt is geen ego hebben en zeggen dat ik dit en dat ervan denk en dàt dat mijn mening is, nee hoor mijn mening doet er niet toe in mijn blogs, boeken en methodieken, nooit gedacht dat die rol van mijn ego zo groot is en moet worden…
mijn ego is mijn voertuig waarmee ik in de morgen opsta en begin te schrijven, niemand die het hoort, toch!
ik ben heel introvert daarin en trouwens ik schrijf nu niet in mijn eigen naam trouwens…
dus;
veel sorry als ik iemand heb geraakt met mijn blog – zie link hierboven – dàt was niet mijn bedoeling.
echt schaduwkant werk is echt serieus werken in het begin…
als coach kom je jezelf grondig tegen en je moet durven om schaduwkant werk te doen!
ik zelf moet daar ook nog veel in leren – maar ik heb een goeie leermeester gehad en daarop kan ik verder bouwen.
schaduwkant werk is nog geen blinde cirkel werk, maar dàt neigt er toch al naartoe…
om je schaduwkant naar boven te krijgen moet je echt willen creëren vanuit de kwetsbaarheid, en nee dat zijn niet alleen je emoties en gedachten, ze hebben een belangrijke rol, maar je moet er door kunnen ‘kijken’ – je bent niet je emoties en gedachten, je hebt ze – waarvan akte
ik ben nu sinds 28 februari aan het schrijven – morgen een maand, ik ben nu halverwege mijn 2de boek – eerst de kinderen nu de volwassenen – en ik voel dat dit mijn werk gaat zijn dit jaar.
het is heerlijk!
en weet nu ook dat ik de kans moet nemen om naar buiten te komen en met een doel – mee gaan helpen in de ouderraad van de school – mijn man zit mee in de ouderraad bestuur – en ze organiseren altijd de catering op activiteiten van de school.
yes de 3 jaarlijkse musical – 3 dagen uitverkocht telkens weer – 5 voorstellingen in totaal –
over de nieuwe sprookjes en de zoektocht naar ‘bereik’ in het midden van het hansje en grietjes woud – zonder de boze heks en de wolf – deze keer, dus echt wel nieuwsprookje…
de zoon bij de zangers – ja idd – en hij heeft gezongen, ja hij vond het eigenlijk ook nog wel fijn, ik moest 3x vragen of ik het goed gehoord had – glimlachje…
ja nice! nice nice…
ik merk dat ik in mijn hart heel erg veel liefde heb voor de midden lagere school kinderen en de kleuters – nu waren er geen kleuters – maar die blijven toch op één of andere manier hangen – niet de allerkleinste – zo die leeftijd waarop ze net te klein zijn om groot te doen – maar het wel na-apen – en te groot zijn om nog klein te doen – maar het wel zijn, die is zo heerlijk, zo puur – en bij de grote lagere school kinderen ook weer die tussenfase – ja ik ben daar zo verbonden mee in mijn hart blijkbaar…
dus ik aan de afwas tussen de kinderen en het afwasmachine in de kelder waar de leerkrachten zaten – yes – het was hard werken maar wel fijn…
zo veel geleerd van de – kleine grote en grote kleine mensen – die zich heel belangrijk voelen – en grote mensen die klein bleven maar wel groot zijn – mensen die me raar vinden én kinderen die een goeie dag kwamen zeggen omdat ze me vorige week hadden gezien – die met haar kleuren en edelstenen – op hun jobbeurs…
ik voel dat ik er gewoon mag zijn en dat mijn werk – mijn energetisch werk – echt wel effect heeft door gewoon te zijn – het glas poesten en afdrogen – heeft iets – het ligt me wel – .
kinderen zitten in mijn hart, de diamantjes pik ik er zo uit, ze gaan met me mee een heel leven lang.
in energie verbinding want ik sta nooit aan de poort mijn zoon op te halen, altijd ‘aan het pleintje’ nooit in het volk, of ik moet een reden hebben.
het kot is dan de auto en het pleintje – het is prima! – zo.
0 energie verlies buiten dat mijn lichaam goed is verschoten van het sleuren met emmers om het water zuiver te houden en wat warm, is er uitsluitend veel plezier geweest en weer veel mensenkennis skills kunnen opdoen, ik blijf het zo boeiend vinden heerlijk!
ook omdat de zoon dan gemotiveerder ging zijn om zijn best te doen, wat ook heel goed gelukt is – ik heb altijd gezongen mama! – yes schatje ik ben trots dat je dat hebt gedaan…
ik ben blij, heel blij het was aangenaam om onder de vele 100den mensen te zijn die ik dit weekend mocht ‘ontmoeten’ niet persoonlijk maar energetisch ik kreeg er energie van!
nieuw voor mij, yes yes yes …
ik ben dus blij!
en klaar om terug te beginnen …
schrijven aan het vervolg voor volwassenen…
yes
Pluto mag in het Aquarius tijdperk echt zijn werk doen, yes yes yes
Nu dringt het pas helemaal door, ziels licht voor kinderen schrijven vanuit – het vuistje – dring nu pas door…
30 op 30 ‘foto’ boek van 100 blz – behoorlijk prachtig van uitvoering…
14 dagen – floep het moest eruit!
Ah over beelddenken – zei mijn voetverzorgster – ik zei ma nee die fase ben ik al lang voorbij!
nee ik zit te werken op het vlak van zielsbeelden – beelden vanuit het onder/onbewuste!
voelsbeelden…
trouwens beelddenken, daar was ik 20 jaar geleden al mee bezig zonder dat ik het wist dat het beelddenken was…
nu pas begrijp ik in de diepte waarom ik beelden koos in mijn opleiding die steeds net iets anders waren dan de rest en dat de leerkrachten zeiden- ja wat moeten we hier nu mee – het was de opdracht niet en toch weer wel – …
nu pas komt mijn natuurlijk aanvoelen van beelden naar buiten…
ik begin nu pas echt kunstenaar te worden…
dit boek heeft me alweer veranderd – ik zak steeds meer in mijn kern – naar vernieuwing in mijn kernweten…
Vrijdag was ik in de school van mijn zoon aan het ja werk eerder aan het voelen met de kinderen met mijn malas edelstenen en mijn poppetjes en de gekleurde Levensbloem.
Het werd een feestje
Je leest wel is wat edelstenen doen met jonge kinderen die net de puberteit aanraken…
Maar wouw.
Op 10 min elke keer ze kunnen laten voelen wat ik doe is magic
Zoveel prachtige zielen mogen ontmoeten.
Wauw…
Misschien is dit duidelijk mijn pioniers werk, en zitten kinderen echt in wacht precies, om zielswakker gemaakt te worden…
Ja, ik schreef net in mijn dagboek, ik ben een pionier, geen makkelijke manier om mijn leven te beleven als professioneel zielswerker omdat mijn werk nog niet echt begrepen kan worden door mensen die van boven uit voelen…
Ik schreef de zin bij die woorden in mijn dagboek, ik ben bezig met zielsintelligentie…
Ik moest lachen als ik dit schreef, want het is 1 en al zielinzicht hebben vanuit de oer bron en onze zielsverbinding.
Zo vanzelfsprekend voor mij…
En voor kinderen
Ja en NU?
Ik begin deze week de basis van mijn coachings boekje over zielslicht…
Maar eerst Haast afschrijven en van de lente genieten…
Dankjewel aan de prachtige kinderen van het 5de leerjaar in het college in Mol.
Ik heb misschien ‘geluk’ omdat ik al van kinds af heel hoge stress heb gekend – door autisme en het pesten – dat ik nu op mijn 49ste thuis ben in mijn herstel van vele stress gerelateerde gezondheidsproblemen.
Ja idd van kleins af aan fysieke en mentale stress dat mijn lichaam helemaal ondersteboven heeft gehaald.
Elke dag pijn fysiek, elke dag met een pijn barometer tussen – 5 en 9 – vanaf puber – 13 jaar. – endometriose hakt er serieus in hoor –
Je gaat het overleven anders bekijken en het – onderste uit de kan halen – zodat je op alle vlakken sterker kan gaan staan voor wie je bent in de kern van je eigen wezen.
Dàt is blijkbaar luxe, ik noem dat humaniteit…
Bewustwording is essentieel natuurlijk…
Ik schrijf vandaag de 50blz van mijn ‘foto’ boek 30 op 30 – over het onderwerp – lichtkinderen – hoe het komt dat kinderen nog geconnecteerd zijn met de ziel en het bezield zijn echt universeel ook kunnen gebruiken.
Ik heb nu al door dat er een 2de kinderboek komt dat gaat over empathie gezien op het energetisch vlak in – het wezenlijke hart – dat ze hebben.
Vandaag zag ik dit filmpje bij Jan Bommerz zijn fb pagina.
ik schreef er een reactie onder;
“ik lees nu boeken met deze wijsheid en kijk op – niet vanuit het zien maar wel vanuit het kijken – die eind jaren 60 en in de jaren 70 zijn geschreven. Ze vertellen nog dàt wat we nu volledig aan het verliezen zijn. Dit op ongeveer 45/50 jaar tijd. Dàt is snel zeer snel … Ook op dit moment ben ik aan mijn 2de kinder en ouderboek bezig waarvan de uitgever zei – ik snap het niet – nochtans is het simpel als je iets van je kern – oerkern en oerweten en natuurlijke verbinding met het leven – universele liefde – hebt behouden en mogen behouden en of zoals ik hebt terug mogen leren kennen na tig jaren Jungiaanse diepte psychologie te volgen. Ik vraag me letterlijk af of we als volwassenen onze kinderen echt ‘moeten’ gaan leren dat ze helemaal ok zijn als ze gaan creëren vanuit de oerkracht, oerkern en het alles wetende vanuit het hart de bezieling en alle chakra kleuren in de wereld waarin we nu leven. Overleven is niet leven, voor geen enkel individu, en helaas dàt wat we massaal doen, alleen zo noemen we het niet… Ik wil je nogmaals bedanken en wil graag aansluiten hierbij met het bekend en essentieel filmpje Anna Verwaal.
Dé helende kracht van universele liefde, wat is dat?
Eens je die liefde kent ga je gewoon anders om met alle leven.
Het is een onomkeerbare verandering op alle vlakken op alle niveaus.
De intentie is steevast beschreven in de hiëroglyfen in je eigen piramide – zichtbaar en onzichtbaar.
Maar wat is dat nu Universele liefde?
Voor mij is universele liefde iets dat een heus levensproces is, nog steeds.
Ik heb veel van Universele liefde geleerd vanuit de tarot – de kracht – de geliefde – de zon – de wereld.
Ik ben daardoor stilaan mezelf beter gaan ‘liefhebben’ op de vlakken waarin ik me bewust ben, nog niet op die die in de schaduwkant zitten en waar ik nog mee worstel en zeker die liefde die me in de dualiteit brengt in verbinding met ouders, partner, andere relaties.
Als ik kijk naar hoe ik in het leven sta, ook al heb ik harde noten en lessen voor mijn voeten gesmeten gekregen, weet ik dat ik toch vanuit universele liefde kijk naar het leven van mezelf en de andere.
Ook al is een grens een grens en die is duidelijker met de levensjaren.
Mijn hart mijn ziel en mijn universeel creëren staat ook dichter bij mijn eigen ‘liefde’ en mijn universum geluld in liefde.
Toch is het best pittig om de éénheid te verzoenen mét de éénheid, in mezelf en buiten mezelf en die toe te laten vanuit de buitenwereld naar mezelf toe.
Universele liefde, voor mij een proces van on voorwaardelijkheid, overvloed, kracht, geliefd zijn en lief hebben, in mijn en dé wereld.
Ik heb vooral hoop in universele liefde en dàt geeft mij een drive in mijn leven om te doen wat ik kan doen en te leren wat ik er van kan leren.
Ik blijf me verbazen van haar kracht in mijn leven.
Ja hij lachte zijn tanden bloot tijdens het frietjes eten afgelopen dinsdag.
Hij had even tijd tussendoor om met mijn gsm zijn account even op te zoeken en hij lachte terwijl hij een friet in de zelfgemaakte tartaar stak.
Mama zei hij rustig – ik heb op een paar dagen tijd 8000 viewers op mijn laatste video – oh en nog een aantal goeie comments – en hij keek naar mij met glinsterende ogen…
Onze zoon, hij doet het!
Ik zie mezelf in hem op dat vlak, creatief is hij met zijn spelletjes spelen, hij speelt zich hogerop door steeds punten te behalen en zo gaat hij hoger op.
Hij vult zijn spelagenda met persoonlijke doelen in bepaalde spelletjes en zet die ook zo in, hij werk letterlijk zijn agenda af.
Ongelofelijk…
Ik vraag hem op donderdag avond hoe zijn spelagenda eruit ziet en dat hij rekening moet houden met onze agenda.
Hij leert zo om zijn agenda af te stemmen op die van ons en speltijdsinschattingen te maken.
Voor ons is dat normaal.
Het gaat al een paar maanden zo.
Als mama verschoot ik als een mama van zijn vriendje die naar hier kwam ‘spelen’ hoorde van haar zoon dat het voor haar zoon – nog een spel was gamen – maar dat het voor onze zoon echt menens is -.
Daar verschoot ik dus weer van, omdat ik ook aan mijn pc plak en altijd wel iets te doen heb op de pc, dus jawel als ik jong was geweest was dit identiek zo geweest.
Onze zoon, straf eigenlijk.
14 dagen geleden moesten ze op een talenten beurs hun talent voorschotelen – het was een echt probleem – want MAMA IK KAN NIETS Hé!
Oei – het is een dikke week een zoon geweest die in zak en as zat en niet meer naar school wenste te gaan omdat hij – geen talent had – en IEDEREEN AL ENGELS SPREEKT ! hé mama – wat denk je nu wel mama! –
Ik moest op mijn hoede zijn, bij zijn coach spraken we erover en hij maakte uiteindelijk zijn talenten ‘spreekbeurt’ over afkortingen in het Engels op het internet en in zijn games – afkortingen en gamingtaal – en daar ging hij op vrijdag morgen met een heel groot ei naar school.
Nu weten ze het dus ook op de school zei hij!
& jawel nu krijgt hij op de speelplaats meer vragen over de grote en de kleine gamers – mama in het 6de zitten er bij die mij nu willen toevoegen omdat ik zoveel kan vertellen op de speelplaats – zei hij laatst…
Hij lachte kort en begon mee te zingen met een liedje op de radio.
Ik moest lachen en dacht, hier se hij heeft het begrepen dat je best mag laten horen wat je goed kan, maar ook dat hij ervoor moet werken.
Tijdens het frietjes eten had ik het met hem over – of hij wist waarom er zoveel kijkers waren? – We analyseerde heel het filmpje en hij zei uit het niets – ik zie meer dan de andere hé mama! – dàt komt hier in zo een spel goed van pas – in dat spel moet je dat goed kunnen in dat, weer dat en dat is dan weer iets waar ik op let en de andere minder.
Ik kijk naar alles – hé mama! –
Wouw!
Schatje zei ik, welk verhaal heb je verteld?
Hij keek en zei – ik heb gewoon voorgedaan hoe een moeilijk stuk in een spel kan gespeeld worden – .
Ik zei – kijken eens naar je verhaal – hoe heb je dat stuk uitgekozen – dat moeilijk stuk – waarom heb je dat gekozen – om te laten zien?!
Ah zei hij – ah ok! – zei hij!
Ja als ik daar goed in ben en ik kijk anders dan kan ik het andere ook leren hé mama!
en hop hij trok naar boven.
Gisteren kwam hij zingend van de trap af en zei mama mijn video heeft nog veel meer viewers gehaald dat de laatste van 8000 – ik zit nu tegen de 20.000 met een paar nieuwe video’s.
& zei hij – ik help ook andere die ik op weg heb gezet van mijn school, ik kijk die video’s en zet er dan comment bij, zo helpen we elkaar hé mama.
hij lachte en stapte in de douche en zong een lied
Ik en mijn man hoorde een klassieker van de jaren 80
we lachte naar elkaar – en nog goeie smaak ook! – ons klein spook…
Foto van mijn zoon 4.5 jaar geleden (c) mijn vader MC.
Elma Rosewood life writer about the sea of life -not a rosewood seller - 